MINISTERSTWO PRACY I POLITYKI SPOŁECZNEJ
DEPARTAMENT PRACY

UL.Nowogardzka 1/3/5, 00-513 Warszawa, tel. +48226611552(53),

www.mpis.gov.pl

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

DPR-V.4220.1.2015.M

Ż Warszawa, 20 maja 2015r.

Ministerstwo Finansów 

Departament Administracji Podatkowej

W odpowiedzi na ponowne wystąpienie (z dnia 30 kwietnia br., znak: AP8,841.6-2015) dotyczące uwzględniania w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego oraz wynagrodzenia urlopowego wynagrodzenia prowizyjnego wypłacanego na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 2014 r. w sprawie uprawnień szczególnych przysługujących niektórym kategoriom członków korpusu służby cywilnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 30), Departament Prawa Pracy, w porozumieniu z Departamentem Ubezpieczeń Społecznych, przekazie stanowisko w tym zakresie.

Zgodnie z wyjaśnieniami Departamentu Ubezpieczeń Społecznych, kluczowym dla omawianej sprawy jest przepis art 41 ust 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2015 r., poz. 159). Przepis ten stanowi, te przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku. Czyli w wypadku wypłaty danego składnika wynagrodzenia za okres pobierania zasiłku, nie wlicza się go do podstawy wymiaru zasiłku.

Podstawową zasadą, którą należy uwzględniać przy wykładni tego przepisu, jest jego cel polęgąjący na przeciwdziałaniu możliwości podwójnego wypłacania tego samego składnika wynagrodzenia. Chodzi o to, że jeżeli pracownik w okresie nieświadczenia pracy z powodu niezdolności do jej wykonywania otrzyma wynagrodzenie, to wynagrodzenie to (lub jego składnik) nie może być uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, gdyż oznaczałoby to pobieranie dwóch wząjemnie wykluczających się świadczeń. Pracownik bowiem otrzymałby wynagrodzenie i odpowiednik wynagrodzenia w czasie niezdolności do pracy, \j. zasiłek chorobowy, w którego podstawie wymiaru byłoby także owo wynagrodzenie.

W swoim wystąpieniu z dnia 10 kwietnia br. Departament Służby Cywilnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów stoi na stanowisku, iż wynagrodzenie prowizyjne przysługuje w okresie pracy, a nie przysługi^ e w okresach, w których pracownik jest nieobecny w pracy,ponieważ wówczas nie wypracowuje tego wynagrodzenia. Należy podkreślić, że DSC w swoim wystąpieniu stoi na stanowisku, iż stwierdzenie, że wynagrodzenie prowizyjne nic przysługuje w okresach nieobecności w pracy oznacza wyłącznie to, iż nie jest ono w tym czasie wypracowywane. Jednocześnie DSC stwierdza, że podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia prowizyjnego stanowi cała kwota uzyskana w wyniku czynności podejmowanych w przydzielonej sprawie egzekucyjnej w trakcie pracy oraz, że wynagrodzenie prowizyjne powinno być uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o świadczeniach

Jeżeli, zgodnie ze stanowiskiem DSC KPRM, podstawę ustalenia wysokości wynagrodzenia prowizyjnego stanowi cała kwota uzyskana w wyniku czynności podejmowanych w postępowaniu egzekucyjnym, niezależnie od tego czy pracownik był w pracy czy też był nieobecny, to kwota ta zostaje wypłacona za okres obejmujący zarówno okresy zdolności do pracy jak też absencji chorobowej - czyli okresu pobierania zasiłku chorobowego. Dyrektor DSC KPRM słusznie zauważyła, że rozporządzenie w sprawie uprawnień szczególnych (...) wprowadziło możliwość przydzielenia sprawy egzekucyjnej więcej niż Jednej osobie uprawnionej. W takim wypadku podstawą wynagrodzenia prowizyjnego osoby uprawnionej jest kwota będąca wynikłempodziału na równe części sumy kwot uzyskanych w przydzielonej tym osobom sprawie egzekucyjnej. W odniesieniu do tego przypadku zauważyć należy, te przepisy nie przewidują sytuacji, w których wysokość wynagrodzenia prowizyjnego przysługującego każdej z tych osób z tytułu kwoty uzyskanej w przydzielonej tym osobom sprawie egzekucyjnej miałaby być różnicowana, bez względu na ich ewentualną absencję chorobową, Wbrew temu co wynika ze stanowiska DSC KPRM pracownik de facio zachowuje prawo do wynagrodzenia prowizyjnego w trakcie nieobecności w pracy, co oznacza, że kwoty tych wynagrodzeń nie powinny być uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, gdyż stoi to w sprzeczności z przepisem art. 41 ustawy o świadczeniach (...)

Odnośnie uwzględniania wynagrodzenia prowizyjnego w wynagrodzeniu urlopowym Departament Prawa Pracy podtrzymuje stanowisko, że wynagrodzenie prowizyjne nie należy do żadnej z kategorii wynagrodzeń nieuwzględnianych w wynagrodzeniu za czas urlopu wypoczynkowego wskazanych w § 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania l wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz. U. Nr 2, poz. 14, z późn. zm.). W związku z czym nie ma możliwości wyłączenia takiego składnika wynagrodzenia jak wynagrodzenie prowizyjne z podstawy wymiaru wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy. Stanowi ono zmienny składnik wynagrodzenia, gdyż przysługuje pracownikom za okresy nie dłuższe niż jeden miesiąc, ale w zróżnicowanej wysokości. Przyjęcie innego rozwiązania byłoby sprzeczne nie tylko z przepisami rozporządzenia urlopowego, ale przede wszystkim żart. 172 k.p., zgodnie z którym za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Skoro prowizja jest ściśle uzależniona od efektywności pracy pracownika (np. wypracowanego obrotu, liczby i wartości zawartych na rzecz firmy kontraktów, czy sprzedanych artykułów lub usług), to w miesiącu korzystania z urlopu jej wartość ulega zmniejszeniu. Wypłacąjąc zatem pracownikowi w miesiącu korzystania z urlopu prowizję w "wypracowanej” przez pracownika wysokośoi, zapobiega się sytuacji że byłaby wypłacona za przepracowaną część miesiąca a okres wypoczynku byłby bezpłatny.

Celem zapewnienia wynagrodzenia za urlop w takiej wysokości jakby pracownik pracował jest stworzenie pracownikowi będącemu na urlopie sytuacji, która - jeśli chodzi o wynagrodzenie - jest porównywalna z sytuacją, w jakiej pracownik znajduje się w okresach pracy. Pracownik mógłby być bowiem zniechęcony do skorzystania z przysługującego mu prawa do corooznego urlopu wypoczynkowego z uwagi na szkodę finansową poniesioną później (brak generowania prowizji w trakcie urlopu wypoczynkowego), co byłoby sprzeczne z celem art. 152 k.p. (prawo do corooznego nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego) jak iait 172 k.p.

Departament podkreśla ponadto, że zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej; „Trybunał”) z art. 7 dyrektywy 2003/88/WE dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy (dalej: „dyrektywa 2003/88/WE”) wynika dla każdego pracownika uprawnienie do corocznego płatnego urlopu w wymiarze oo nąjmniej czterech tygodni. Sformułowanie „coroczny płatny urlop”, występujące w art 7 ust 1 dyrektywy 2003/88, oznacza, że w trakcie„corocznego urlopu” musi być wypłacane wynagrodzenie, oraz pracownik musi otrzymywać swoje zwykłe wynagrodzenie za ten okres odpoczynku. Powyższe stanowisko Trybunału wynika z faktu, że dyrektywa 2003/88/WE traktuje prawo do corocznego urlopu oraz prawo do otrzymania wynagrodzenia z tego tytułu jako dwa aspekty jednego prawa. Celem bowiem wprowadzonego w dyrektywie 2003/88/WE wymogu wynagrodzenia za urlop jest stworzenie pracownikowi będącemu na urlopie sytuacji, która, jeśli chodzi O wynagrodzenie, jest porównywalna z sytuacją, w jakiej pracownik znajduje się w okresach pracy.

Zastępca Dyrektora
Departamentu Prawa Pracy

Nie masz uprawnień do komentowania artykułów.