1) Wynagrodzenie prowizyjne przysługuje członkowi korpusu służby cywilnej zatrudnionemu w komórce organizacyjnej egzekucji administracyjnej urzędu skarbowego z tytułu kwoty uzyskanej przez organ egzekucyjny lub organ rekwizycyjny w przydzielonej mu sprawie egzekucyjnej (§ 1 ust. 1 rozporządzenia prowizyjnego). Odmiennie zatem od dotychczasowych zasad, uzyskanie prawa do wynagrodzenia prowizyjnego nie jest uzależnione od osobistego wykonania czynności w zakresie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, w wyniku której doszło do wyegzekwowania należności, lecz od uzyskania kwot przez organ egzekucyjny lub rekwizycyjny albo wpłaty kwoty wierzycielowi w sprawach przydzielonych członkowi korpusu w tym czasie. Bez znaczenia z punktu widzenia uprawnień prowizyjnych jest zatem, kto dokonał czynności egzekucyjnych, wskutek których doszło do uzyskania kwoty w wyniku wpłaty dokonanej przez dłużnika zajętej wierzytelności, nabywcę rzeczy lub prawa majątkowego, czy też przez samego zobowiązanego.

1)W przypadku przejęcia łącznego prowadzenia egzekucji do rzeczy lub prawa majątkowego przez naczelnika urzędu skarbowego - w wyniku zbiegu egzekucji administracyjnych bądź w wyniku zbiegu egzekucji sądowej z egzekucją administracyjną - kwoty uzyskane przez ten organ egzekucyjny uwzględnia się w podstawie naliczenia wynagrodzenia prowizyjnego przysługującego członkowi(om) korpusu, któremu(ym) przydzielona została sprawa egzekucyjna, stosownie do § 1 ust. 1 rozporządzenia prowizyjnego. Bez znaczenia dla uprawnień prowizyjnych pozostaje zatem okoliczność, że czynność egzekucyjna, w wyniku której uzyskana została kwota, dokonana została przez inny organ egzekucyjny, który przekazał egzekucję naczelnikowi urzędu skarbowego zgodnie z art 773 Kodeksu postępowania cywilnego lub art. 63 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

X

2)Z uwagi na rozwiązania przyjęte w pkt 2 należy natomiast przyjąć brak uprawnienia do naliczania wynagrodzenia prowizyjnego członkowi(om) korpusu, którego(ych) czynności doprowadziły do uzyskania kwoty przez inny organ egzekucyjny, po przejęciu przez niego łącznego prowadzenia egzekucji po zbiegu (zarówno egzekucji sądowej z egzekucją administracyjną, jak i egzekucji administracyjnych).

3)Analogiczne zasady określone w pkt 2 i 3 w zakresie nabywania uprawnienia do wynagrodzenia prowizyjnego lub braku takiego uprawnienia należy przyjąć w przypadku zmiany właściwości organu egzekucyjnego w trakcie postępowania egzekucyjnego.

4)Stosownie do § 1 ust. 5 pkt 1 lit. a rozporządzenia prowizyjnego wynagrodzenie prowizyjne przysługuje od kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny lub rekwizycyjny po dokonaniu czynności egzekucyjnej podjętej w ramach środka egzekucyjnego. Czynnością egzekucyjną w rozumieniu art. la pkt 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji są wszelkie podejmowane przez organ egzekucyjny działania zmierzające do zastosowania lub zrealizowana środka egzekucyjnego. Z kolei w art. la pkt 12 ustawy w sposób enumeratywny wymieniono środki egzekucyjne. Czynnością egzekucyjną nie jest więc czynność zmierzająca do ustalenia majątku zobowiązanego (pismo wysłane w trybie art. 36 ustawy), sporządzenie protokołu o stanie majątkowym zobowiązanego lub spisanie raportu o niemożności dokonania czynności egzekucyjnych. Należy więc przyjąć, że wynagrodzenie prowizyjne nie będzie przysługiwało od kwot uzyskanych po dokonaniu jakichkolwiek czynności, lecz wyłącznie od kwot uzyskanych po dokonaniu czynności egzekucyjnej w ramach jednego ze środków egzekucyjnych wymienionych w art. la pkt 12 ustawy. Przykładowo zatem, po doręczeniu zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego i pobraniu części dochodzonych należności pieniężnych w trybie art. 68 ustawy wynagrodzenie prowizyjne będzie należne, ponieważ egzekucja z pieniędzy jest jednym ze środków egzekucyjnych.

5)W odniesieniu do definicji kwoty uzyskanej przez organ egzekucyjny lub rekwizycyjny zawartej w § 1 ust. 5 pkt 1 lit. a rozporządzenia prowizyjnego należy zauważyć, że przepis ten nie zawiera ograniczenia czasowego, w którym uzyskane kwoty będą stanowiły podstawę do naliczenia wynagrodzenia prowizyjnego. Brak jest też regulacji uzależniającej prawo do wynagrodzenia prowizyjnego od skuteczności środka egzekucyjnego. W związku z powyższym wynagrodzenie prowizyjne będzie przysługiwało od wszystkich kwot, które uzyska organ egzekucyjny lub rekwizycyjny po dokonaniu czynności egzekucyjnej zmierzającej do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego, niezależnie od czasu, jaki upłynął od jej dokonania oraz skuteczności środka egzekucyjnego. Do określenia natomiast daty, po której uzyskane przez organ egzekucyjny kwoty będą stanowiły podstawę naliczenia wynagrodzenia prowizyjnego, stosownie do brzmienia § 1 ust. 5 pkt 1 lit. a rozporządzenia prowizyjnego, należy przyjąć dzień faktycznego dokonania czynności egzekucyjnej np. dzień sporządzenia i wysłania zawiadomienia o zajęciu, sporządzenia protokołu zajęcia ruchomości, odbioru ruchomości bądź wystawienia pokwitowania odbioru pieniędzy.

6)W przypadku kwot wpłaconych wierzycielowi wynagrodzenie prowizyjne będzie przysługiwało, jeżeli kwoty te zostaną uzyskane w terminie nie dłuższym niż 30 dni, włącznie z tym dniem, od dnia dokonania ostatniej czynności egzekucyjnej w ramach zastosowanego środka egzekucyjnego. Przepis § 1 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia prowizyjnego posługuje się pojęciem „zastosowanego środka egzekucyjnego”, które oznacza, że warunkiem uzyskania prawa do wynagrodzenia prowizyjnego jest skuteczne zastosowanie środka egzekucyjnego (np. bank poinformował o braku środków pieniężnych na zajętym rachunku bankowym zobowiązanego). Do określenia daty, od której należy przyjąć liczenie 30-dniowego terminu, w którym wpłacone do wierzyciela kwoty będą stanowiły podstawę naliczenia wynagrodzenia prowizyjnego, stosownie do brzmienia § 1 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia prowizyjnego, należy przyjąć fatyczną datę dokonania ostatniej czynności egzekucyjnej podjętej w ramach zastosowanego środka egzekucyjnego, np. dzień sporządzenia i wysłania zawiadomienia o zajęciu itp.

7)Zaliczenie nadpłaty lub zaliczenie zwrotu podatku jest jednym ze sposobów wygaśnięcia zobowiązania podatkowego określonych w art. 59 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), które następuje z mocy prawa. Rozporządzenie prowizyjne przyznaje natomiast prawo do wynagrodzenia prowizyjnego w przypadku kwoty wpłaconej wierzycielowi w terminie 30 dni, włącznie z tym dniem, od dnia dokonania ostatniej czynności egzekucyjnej podjętej w ramach zastosowanego środka egzekucyjnego. W przypadku zatem zaliczenia nadpłaty lub zwrotu podatku przez wierzyciela na poczet egzekwowanej należności pieniężnej wynagrodzenie prowizyjne nie przysługuje.

8)W § 3 rozporządzenia prowizyjnego uregulowano wynagrodzenie przysługujące kierownikom komórek organizacyjnych egzekucji administracyjnej urzędu skarbowego z tytułu kierowania tą komórką. Regulacja ta nie uzależnia prawa do wynagrodzenia z tytułu kierowania komórką organizacyjną egzekucji administracyjnej od pełnienia funkcji komornika skarbowego przez kierownika działu, kierownika samodzielnego referatu albo kierownika referatu.

9)W kwestii wątpliwości związanych z uzyskaniem prawa do wynagrodzenia prowizyjnego w przypadku pobrania pieniędzy w siedzibie organu egzekucyjnego zauważyć należy, że uzyskane w ten sposób kwoty mieszczą się w definicji kwoty uzyskanej przez organ egzekucyjny zawartej w § 1 ust. 5 pkt 1 lit. a rozporządzenia prowizyjnego. Należy zatem umożliwić dokonywanie takich wpłat w siedzibie urzędu skarbowego wszystkim zobowiązanym, którzy zgłoszą się do tego urzędu i wyrażą chęć uregulowania należności. Niedopuszczalne jest odmowa przyjęcia pieniędzy, a przez to uniemożliwienie uregulowania należności pieniężnej objętej tytułem wykonawczym. Zwrócić należy uwagę przy tym, że pobranie pieniędzy w siedzibie urzędu nie powoduje naliczenia opłaty, o której mowa w art. 64 § 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

10)Jeżeli zobowiązany dokona wpłaty należności pieniężnej do wierzyciela w związku z realizacją decyzji ratalnej w terminie określonym w § 1 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia prowizyjnego, brak jest podstawy do naliczenia wynagrodzenia prowizyjnego. Na uregulowanie przez zobowiązanego należności w tym trybie nie miały bowiem bezpośredniego wpływu podjęte przez organ egzekucyjny działania, gdyż decyzja ratalna tworzy nowy stan, w którym wierzyciel wyraża zgodę na dobrowolne regulowanie należności przez zobowiązanego w wysokości i terminach przez niego wyznaczonych.

11)Wpłatę kwoty do organu egzekucyjnego przez członka najbliższej rodziny lub domownika należy uznać za podstawę do naliczenia wynagrodzenia prowizyjnego jedynie w sytuacji, gdy wpłacający występuje jako osoba działająca w imieniu i na rachunek zobowiązanego.

12)W przypadku uzyskania przez wierzyciela kwoty od członka najbliższej rodziny lub domownika prawo do wynagrodzenia prowizyjnego przysługuje, jeżeli zostały wpłacone w terminie wskazanym w § 1 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia prowizyjnego oraz wierzyciel zaliczył te kwoty na poczet dochodzonej należności, o czym zawiadomił organ egzekucyjny.

13)Przepisy rozporządzenia prowizyjnego nie przewidują przyznania prawa do wynagrodzenia prowizyjnego od kwot uzyskanych w postępowaniu likwidacyjnym. Likwidacja ruchomości, której własność przeszła na rzecz Skarbu Państwa, nie odbywa się w ramach sprawy egzekucyjnej, mimo iż w postępowaniu likwidacyjnym stosuje się odpowiednio niektóre przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

14)W przedmiocie podnoszonych wątpliwości związanych z przydziałem spraw

egzekucyjnych pracownikom komórek organizacyjnych egzekucji administracyjnej urzędu skarbowego, jak wskazano w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 23 grudnia 2014 r. nr AP9-0680-174/2014/SHR/l, przydział sprawy egzekucyjnej powinien umożliwić dokonywaniewszystkichczynności związanych z realizacją wniosku

o przeprowadzenie egzekucji. Ponadto w ramach organizacji pracy komórki egzekucyjnej należy umożliwić przydział sprawy jednej osobie, która z uwagi na przydzielone zadania będzie obsługiwać sprawę egzekucyjną od momentu wpływu wniosku do jej zakończenia. Możliwy jest także przydział sprawy kilku osobom, z których każda może wykonywać poszczególne czynności. W przypadku zatem gdy tytuły wykonawcze wprowadzane są do systemu EGAPOLTAX przez pracowników komórki egzekucyjnej, to zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia prowizyjnego, osobom tym przysługuje również wynagrodzenie prowizyjne. Organizacja pracy komórek egzekucyjnych urzędów skarbowych powinna więc uwzględniać okoliczność przydziału tym osobom spraw egzekucyjnych i określenie ich roli w zespole. Jeżeli natomiast tytuły wykonawcze wprowadzane są do systemu informatycznego przez osoby, które nie są pracownikami komórek egzekucyjnych, osobom tym wynagrodzenie prowizyjne nie przysługuje, gdyż nie spełniają one warunku wymienionego w § 1 ust. 1 rozporządzenia prowizyjnego.

15)W zależności od potrzeb i specyfiki działania w poszczególnych urzędach skarbowych może być utworzona więcej niż jedna komórka organizacyjna egzekucji administracyjnej. Przepisy zarządzenia nr 15 Ministra Finansów z dnia 5 marca 2015 r. w sprawie organizacji urzędów i izb skarbowych oraz nadania im statutów (Dz. Urz. Min. Fin. poz.

15) nie wyłączają bowiem takiej możliwości. W ramach działów egzekucyjnych mogą być również wydzielone referaty, a także wieloosobowe lub jednoosobowe stanowiska pracy.

16)Jak wskazano w piśmie z dnia 6 marca 2015 r. nr AP8.841.6.2015 w przypadku nieobecności w pracy osoby uprawnionej oraz kierownika komórki organizacyjnej egzekucji administracyjnej urzędu skarbowego, np. z powodu urlopu lub choroby, nie przysługuje wynagrodzenie wypłacane na podstawie rozporządzenia prowizyjnego, gdyż w podstawie wymiaru wynagrodzenia urlopowego lub zasiłku chorobowego jest uwzględniane wynagrodzenie prowizyjne oraz wynagrodzenie, o którym mowa w § 3 rozporządzenia prowizyjnego. W związku z powyższym należy proporcjonalnie pomniejszyć wynagrodzenie prowizyjne (odpowiednio wynagrodzenie, o którym mowa w § 3 rozporządzenia prowizyjnego) o kwotę stanowiącą iloczyn dni nieobecności w pracy i wysokości średniej dziennej wysokości wynagrodzenia prowizyjnego wyliczonej w okresie miesięcznym.

W przypadku nieobecności w pracy z powodu choroby średnia dzienna wysokość wynagrodzenia powinna być liczona włącznie z dniami wolnymi od pracy, jeżeli w okresie choroby takie przypadały. Natomiast w przypadku urlopu średnią dzienną wysokość wynagrodzenia należałoby obliczyć z pominięciem dni wolnych od pracy przypadających w okresie przebywania na urlopie.

17)Jako podstawę obliczenia wynagrodzenia kierownika działu, kierownika samodzielnego referatu albo kierownika referatu z tytułu kierowania komórką organizacyjną egzekucji administracyjnej (§ 3 ust. 1 rozporządzenia prowizyjnego) należy przyjąć średnią wynagrodzeń prowizyjnych, które podlegają wypłacie podległym pracownikom, tj. obliczonych zgodnie z § 1 ust. 3-5 rozporządzenia prowizyjnego i pomniejszonych za czas ich nieobecności w pracy. Analogiczne zasady należy stosować do obliczania wynagrodzenia przysługującemu kierownikowi działu, jeżeli w ramach działu zostały wydzielone referaty. W przypadku natomiast równoczesnego wydzielenia referatu oraz wieloosobowego lub jednoosobowego stanowiska pracy, kierownikowi działu przysługiwać będzie jedno wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 75% średniej kwoty wynagrodzeń prowizyjnych przysługujących wszystkim bezpośrednio podległym jemu pracownikom.

Dodatkowo Ministerstwo Finansów informuje, że opinia zawarta w pkt 17 i 18 niniejszego pisma oraz we własnym piśmie z dnia 6 marca 2015 r. nr AP8.841.6.2015 służy ujednoliceniu zasad dotyczących naliczenia i wypłaty wynagrodzenia prowizyjnego na terenie całego kraju, pomimo iż pozostaje przedmiotem konsultacji z Kancelarią Prezesa Rady Ministrów. W przypadku odmiennego stanowiska KPRM zostanie ono niezwłocznie przekazane do stosowania podległym jednostkom.

Zastępca Dyrektora DAP

Grzegorz Mróz

Nie masz uprawnień do komentowania artykułów.