Związkowo – obywatelski

projekt zmiany ustawy

o postępowaniu egzekucyjnym w administracji

oraz innych ustaw.

 

U S T A W A

z dnia      ....................................

 

o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji¹⁾ oraz niektórych innych ustaw

 

Art. 1. W ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.²⁾) wprowadza się następujące zmiany:

 

1. w art. 1a:

   1. po pkt 21 dodaje się pkt 22, 23, 24,25, 30 w brzmieniu:

„22) organie tożsamym – rozumie się przez to organ egzekucyjny będący jednocześnie organem egzekucyjnym;

23) wszczęciu postępowania egzekucyjnego – rozumie się przez to datę wpływu tytułu wykonawczego do organu egzekucyjnego, a jeżeli jest to organ tożsamy, datę wystawienia tytułu wykonawczego;

24) wszczęciu egzekucji – rozumie się przez to datę dokonanie czynności, o której mowa w art. 26 § 5;

25) wszczęciu postępowania zabezpieczającego – rozumie się przez to datę wpływu zarządzenia zabezpieczenia lub innego orzeczenia właściwego organu do organu egzekucyjnego, a jeżeli jest to organ tożsamy, datę wystawienia zarządzenia zabezpieczenia;

26) wszczęciu zabezpieczenia – rozumie się odpowiednio przez to datę dokonanie czynności, o której mowa w art. 26 § 5 w związku z art. 164§ 1 i § 2;

27) minimalnego wynagrodzenia – rozumie się przez to minimalne wynagrodzenie przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę;

28) klauzula wykonalności – rozumie się przez to potwierdzenie przez organ egzekucyjny, że tytuł wykonawczy/zarządzenie zabezpieczenia uprawnia do egzekucji/zabezpieczenia w całości/w zakresie ... oraz że organ egzekucyjny poleca wszystkim urzędom oraz osobom, których to może dotyczyć, aby postanowienia tytułu/zarządzenia niniejszego wykonały, a gdy o to prawnie będą wezwane, udzieliły pomocy. Należność podlega wykonaniu/zabezpieczeniu jako prawomocna/natychmiast wykonalna,

29) miejsce zamieszkania zobowiązanego osoby fizycznej – rozumie się przez to miejscowość z adresem – o ile istnieje, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu;

30) siedziba zobowiązanego - rozumie się przez to miejscowość z adresem – o ile istnieje, wynikający z odpowiednich dokumentów rejestrowych,

31) organ likwidacyjny – rozumie się przez to naczelnika urzędu skarbowego, dyrektora izby celnej, starostę lub prezydenta w miasta na prawach powiatu uprawnionego do likwidacji ruchomości, które przeszły na Skarb Państw lub Powiatu lub oddane zostały do likwidacji na podstawie innych przepisów,

32) likwidacja ruchomości Skarbu Państwa lub Powiatu, lub które oddane zostały do likwidacji na podstawie innych przepisów - rozumie się przez to czynności związane ze sprzedażą, nieodpłatnym przekazaniem lub zniszczeniem ruchomości.”,

 

2. pkt 17 otrzymuje brzmienie:

 

„17) wynagrodzeniu - rozumie się przez to wynagrodzenia oraz niewyłączone spod egzekucji inne świadczenia pieniężne związane z pracą lub funkcją wykonywaną przez zobowiązanego na podstawie stosunku pracy, powołania, wyboru, umowy oraz innej podstawie, jeżeli z tego tytułu zobowiązany otrzymuje periodyczne świadczenia pieniężne w stałych odstępach czasu lub wynika to z zawartej umowy o świadczenie;”;

 

2. w art. 3 § 1 otrzymuje brzmienie:

 

„§ 1. Egzekucję administracyjną stosuje się do obowiązków określonych w art. 2, gdy wynikają one:

1) z ostatecznych decyzji lub postanowień właściwych organów, chyba, że decyzjom tym lub postanowieniom nadano rygor natychmiastowej wykonalności;

2) w zakresie administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego - bezpośrednio z przepisu prawa, jeżeli wierzyciel przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego przesłał zobowiązanemu wezwanie, o którym mowa w art. 15a § 1 i stało się one ostateczne, jeżeli przepis szczególny zastrzega dla tych obowiązków tryb egzekucji sądowej.

3) wierzyciel przed wszczęciem postępowania egzekucyjnego stosunku do obowiązków wymienionych w pkt 1 i 2 nie ma obowiązku przesyłania zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1.”;

 

3. art. 5 otrzymuje brzmienie:

 

„Art. 5. § 1. Uprawnionym wierzycielem do żądania wykonania w drodze egzekucji administracyjnej obowiązków określonych w art. 2 jest:

1. wskazany w tytule wykonawczym organ lub instytucja bezpośrednio zainteresowana w wykonaniu przez zobowiązanego obowiązku albo powołana do czuwania nad wykonaniem obowiązku, a w przypadku braku takiej jednostki lub jej bezczynności - podmiot, na którego rzecz wydane zostało orzeczenie lub którego interesy prawne zostały naruszone w wyniku niewykonania obowiązku z zastrzeżeniem pkt 2 - 6,

2. dla obowiązków stanowiących dochód organów i jednostek samorządowych - organ posiadający osobowość prawną,

3. dla obowiązków stanowiących dochód Skarbu Państwa - Skarb Państwa reprezentowany przez właściwą jednostkę organizacyjną administracji rządowej,

4. dla obowiązków stanowiących dochód innych organów i instytucji nie wymienionych w pkt. 2 i 3 – właściwa jednostka lub instytucja posiadająca osobowość prawną,

5. dla obowiązków wynikających z tytułów wykonawczych wystawionych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych na podstawie art. 44 ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa - minister właściwy do spraw finansów publicznych;

6. dla obowiązków, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 i 9, jest również obce państwo. Prawa i obowiązki takiego państwa wykonuje organ wykonujący, chyba że ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub przepisy ustawy stanowią inaczej.

§ 2. Nazwa wierzyciela winna być zgodna z danymi zawartymi w ewidencji REGON.

§ 3. Na żądanie organu egzekucyjnego, wierzyciel zobowiązany jest przedstawić potwierdzony odpis z ewidencji REGON.

§ 4. W przypadku niezgodności danych zawartych w tytule wykonawczym z danymi zawartymi w ewidencji REGON, art. 29 § 2 stosuje się odpowiednio.”;

 

4. art. 6 otrzymuje brzmienie:

 

„Art. 6. § 1. W razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do wszczęcia postępowania egzekucyjnego.

§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania wierzycieli należności pieniężnych przy podejmowaniu czynności, o których mowa w § 1, zapewniający terminowość i prawidłowość przesyłania do zobowiązanych upomnień i wezwań, o których mowa w art. 15 § 1 i 15a § 1, a także terminowość i prawidłowość kierowania do organu egzekucyjnego wniosków egzekucyjnych i tytułów wykonawczych oraz informacji o zmianie wysokości należności.”;

 

5. w art. 8:

 

1. § 1 pkt 6, 7, 8 i 14 otrzymuje brzmienie:

 

„6) pieniądze w kwocie 70% netto minimalnego wynagrodzenia w zaokrągleniu do pełnych złotych obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji;

7) środki w wysokości określonej przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.^.....);

8) środki w wysokości określonej przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm.^....)

14) kwoty otrzymane z tytułu obowiązkowych ubezpieczeń majątkowych, chyba, że związane są z przedmiotem prowadzonego postępowania egzekucyjnego z tego majątku;",

 

2. § 2 otrzymuje brzmienie:

 

„§ 2. Za przedmioty niezbędne zobowiązanemu i członkom jego rodziny, w rozumieniu § 1 pkt 1, nie uważa się w szczególności:

1) mebli stylowych o wartości szacunkowej powyżej 3 krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji;

2) paneli telewizyjnych i monitorów komputerowych, chyba że zobowiązany wykaże, że od roku produkcji panela lub monitora upłynęło więcej niż 3 lata, lub wartość panela w dacie zakupu była niższa niż 1 krotność minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji;

3) zestawów radiofonicznych do odbioru przestrzennego oraz urządzeń służących do nagrywania lub odtwarzania obrazu, lub dźwięku o wartości nabycia powyżej 1 krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji lub zobowiązany wykaże, że od roku produkcji upłynęło więcej niż 3 lata;

5) komputerów i urządzeń peryferyjnych, chyba że zobowiązany wykaże, że od roku produkcji komputerów i urządzeń peryferyjnych upłynęło więcej niż 3 lata, lub wartość w dacie zakupu była niższa niż 1 krotność minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji, lub że są one niezbędne zobowiązanemu do pracy zarobkowej wykonywanej przez niego osobiście;

6) futer ze skór szlachetnych o wartości szacunkowej powyżej 1 krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji;

8) porcelany, szkła ozdobnego i kryształów o wartości szacunkowej powyżej 1 krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji;;

9) sztućców z metali szlachetnych o wartości szacunkowej - o wartości szacunkowej powyżej 1 krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji; powyżej 1 krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji;;

10) dzieł sztuki o wartości szacunkowej powyżej 1 krotności minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w dniu wszczęcia egzekucji;.”;

 

6. art. 8a otrzymuje brzmienie:

„Art. 8a. § 1. Jeżeli zobowiązanym jest rolnik prowadzący gospodarstwo rolne, egzekucji nie podlegają również:

1) jeden koń wraz z uprzężą oraz urządzeniami towarzyszącymi niezbędnymi do uprawy, pielęgnacji, zbioru i transportu ziemiopłodów, jedna krowa, dwie kozy, jeden tryk i dwie owce, jedna maciora oraz dziesięć sztuk drobiu;

2) jedna jałówka lub cieliczka w przypadku braku krowy;

3) zapasy paszy i ściółki dla inwentarza, o którym mowa w pkt 1 i 2, aż do najbliższych zbiorów;

4) zboże lub inne ziemiopłody, niezbędne do najbliższych siewów lub najbliższego sadzenia w gospodarstwie rolnym zobowiązanego;

5) zwierzęta gospodarskie w drugiej połowie okresu ciąży i w okresie odchowu potomstwa oraz to potomstwo w okresie: źrebaki do 5 miesięcy, cielęta do 4 miesięcy, jagnięta do 3 miesięcy, prosięta do 2 miesięcy i koźlęta do 5 miesięcy;

6) zakontraktowane zwierzęta rzeźne, jeżeli ich waga nie odpowiada warunkom handlowym albo termin dostawy nie upłynął lub nie upływa w miesiącu przeprowadzenia egzekucji;

7) jeden ciągnik na 25 ha powierzchni gruntów, nie mniej jednak niż jeden ciągnik na gospodarstwo rolne, wraz z urządzeniami towarzyszącymi niezbędnymi do uprawy, pielęgnacji, zbioru i transportu ziemiopłodów;

8) podstawowe maszyny i narzędzia rolnicze w ilości niezbędnej do pracy w gospodarstwie rolnym zobowiązanego;

10) podstawowy sprzęt techniczny niezbędny do zakończenia cyklu danej technologii produkcji w gospodarstwie specjalistycznym zobowiązanego;

11) zapasy paliwa i części zamienne niezbędne do normalnej pracy ciągnika i maszyn rolniczych na okres do zakończenia cyklu produkcyjnego;

12) nawozy oraz środki ochrony roślin w ilości niezbędnej na dany rok gospodarczy dla gospodarstwa rolnego zobowiązanego;

13) stado użytkowe kur niosek w okresie pierwszych 6 miesięcy nośności;

14) stado podstawowe zwierząt futerkowych oraz zwierzęta futerkowe, co do których hodowca zawarł umowę kontraktacyjną na dostawę skór z tych zwierząt;

15) zapasy paszy i ściółki dla inwentarza, o którym mowa w pkt 6, 7, 14 i 15, aż do najbliższych zbiorów;

16) zapasy opału na okres 6 miesięcy;

17) zaliczki kontraktacyjne.

§ 2. Egzekucji nie podlega ponadto nadwyżka inwentarza żywego ponad ilości określone w § 1, jeżeli naczelnik urzędu skarbowego, po uzgodnieniu z wójtem (burmistrzem, prezydentem miasta), uzna ją za niezbędną do prowadzenia tego gospodarstwa rolnego, a dłużnik zobowiąże się do spłacenia egzekwowanej należności w terminie lub w ratach określonych przez wierzyciela. W przypadku niedotrzymania przez zobowiązanego warunków spłaty należności podjęte zostaną dalsze czynności egzekucyjne.

§ 3. W przypadku, o którym mowa w § 2, egzekucji nie podlega także taka ilość paszy, jaka jest niezbędna do utrzymania inwentarza żywego objętego wyłączeniem.

§ 4. Wyłącza się spod egzekucji zajęte zwierzęta gospodarskie, wpisane do ksiąg zwierząt zarodowych albo uznane za rozpłodniki odpowiednie do dalszej hodowli, jeżeli nie mogą być sprzedane osobie, która wykaże, że posiada gospodarstwo rolne, w którym istnieją warunki do dalszej hodowli.

§ 5. Wierzytelność pieniężna, przypadająca rolnikowi z tytułu umowy kontraktacji, może być zajęta egzekucyjnie do wysokości 25 % należności za dostarczony towar bez uwzględnienia ewentualnych potrąconych pożyczek i zaliczek kontraktacyjnych.

§ 6. Przepis § 5 stosuje się odpowiednio do świadczeń w naturze przypadających rolnikowi z tytułu umowy kontraktacyjnej.”;

 

7. w art. 9 po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu:

 

„§ 2a. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do świadczenia pieniężnego związanego z pracą lub funkcją wykonywaną przez zobowiązanego na podstawie stosunku pracy, powołania, wyboru lub umowie oraz innej podstawie, jeżeli z tego tytułu zobowiązany otrzymuje periodyczne świadczenia pieniężne w stałych odstępach czasu lub wynika to z zawartej umowy o to świadczenie.”;

 

8. art. 13:

 

1. § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Organ egzekucyjny, na wniosek zobowiązanego i ze względu na ważny jego interes, może zwolnić z egzekucji określone składniki majątkowe zobowiązanego, jeżeli zobowiązany przedstawi na to zgodę wierzyciela.”,

 

2. po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu

 

„§ 3. Jeżeli organ egzekucyjny jest organem tożsamym, oddzielna zgoda, o której mowa w § 1 nie jest wymagalna.”;

 

9. w art. 15 po § 2 dodaje się § 2a w brzmieniu::

„§ 2a. Dla potrzeb prowadzenia postępowania egzekucyjnego z majątku osobistego współmałżonka lub majątku osób lub podmiotów odpowiedzialnych solidarnie, upomnienie wysyła się także do tego współmałżonka lub osoby albo podmiotu. Obowiązek uiszczenia kosztów upomnienia przez współmałżonka lub osobę albo podmiot powstaje z chwilą doręczenia upomnienia. Koszty te podlegają ściągnięciu w trybie określonym dla kosztów egzekucyjnych.”;

 

10. po art. 15 dodaje się art. 15a w brzmieniu:

 

„Art. 15a. § 1. Przed wszczęciem egzekucji dotyczących zobowiązań powstających bezpośrednio z przepisu prawa, wierzyciel przesyła do zobowiązanego wezwanie.

§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia wzór wezwanie, które winno zawierać:

1)oznaczenie wierzyciela i zobowiązanego;

2) kwotę należności wraz ze wskazanym okresem za który należność powstała,

3) podstawę prawną zobowiązania;

4) pouczenie zobowiązanego o możliwości wniesienia sprzeciwu;

5) datę wystawienia wezwania, podpis z podaniem nazwiska i stanowiska służbowego podpisującego.

§ 3. Zobowiązanemu przysługuje prawo wniesieni sprzeciwu w terminie 7 dni, od dnia otrzymania wezwania.

§ 4. W sprawie sprzeciwu wierzyciel wydaje postanowienie, na które służy zażalenie.”;

 

11. po art. 16 dodaje się art. 16a-16d w brzmieniu:

 

„Art. 16a. § 1. Pisma doręcza się zobowiązanemu lub innemu uczestnikowi postępowania egzekucyjnego, a gdy podmioty te działają przez przedstawiciela bądź pełnomocnika ustanowionego w tym postępowaniu, temu przedstawicielowi bądź pełnomocnikowi, z  zastrzeżeniem § 3.

§ 2. Podmioty, o których mowa w § 1, ustanawiając pełnomocników, wyznaczają jednego z nich jako właściwego do doręczeń. W  przypadku niewyznaczenia pełnomocnika właściwego do doręczeń, pisma doręcza się jednemu z pełnomocników.

§ 3. Odpis tytułu wykonawczego, odpis zawiadomienia o zajęciu prawa majątkowego u  dłużnika zajętej wierzytelności, protokół zajęcia prawa majątkowego, protokół zajęcia i odbioru ruchomości, protokół odbioru dokumentu, wezwania, o których mowa w  art. 71d i art. 110c § 2, doręcza się – bez względu na ustanowienie pełnomocnika
– zobowiązanemu, a postanowienie w sprawie nadania klauzuli o skierowaniu egzekucji przeciwko podmiotowi niebędącemu zobowiązanym, temu podmiotowi.

Art. 16b. § 1. W przypadku niedoręczenia pisma w trybach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego, wierzyciel albo organ egzekucyjny może wezwać publicznie adresata do odbioru pisma.

§ 2. Wezwanie jest publikowane dwukrotnie w  dzien­niku o zasięgu ogólnopolskim, w  odstępie co najmniej 7 dni. Doręczenie uważa się za dokonane po upływie 7 dni od dnia ogłoszenia drugiego wezwania.

Art. 16c. Podania podlegające załatwieniu w pierwszej instancji, wniesione z uchybieniem terminu, pozostawia się bez rozpatrzenia. Na postanowienie o  pozostawieniu podania bez rozpatrzenia przysługuje zażalenie.

Art. 16d. § 1. W przypadku gdy postępowanie stało się z  jakiejkolwiek przyczyny bezprzedmiotowe, właściwy organ wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w tej sprawie, o  ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Na postanowienie o umorzeniu tego postępowania przysługuje zażalenie.

§ 2. Organ, o którym mowa w § 1, może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte.”;

12. art. 17:

1. § 1 i § 1a otrzymują brzmienie:

„§ 1. O ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, rozstrzygnięcia organu egzekucyjnego i wierzyciela oraz stanowiska organu egzekucyjnego w  sprawach dotyczących postępowania egzekucyjnego zapadają w formie postanowienia. Na postanowienie służy zażalenie, jeżeli niniejsza ustawa lub Kodeks postępowania administracyjnego tak stanowi. Zażalenie wnosi się do organu odwoławczego za pośrednictwem organu, który wydał postanowienie, w terminie 7 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia postanowienia.

§ 1a. O ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej, do zażaleń na postanowienia wydane przez wierzycieli, dla których organem wyższego stopnia jest minister, stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia postanowienia.”,

2. po § 1a dodaje się § 1b-1d w brzmieniu:

„§ 1b. Do zażaleń na postanowienia wydane przez dyrektora izby skarbowej w pierwszej instancji stosuje się odpowiednio art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia postanowienia.

§ 1c. Organem właściwym w sprawach stwierdzenia nieważności postanowienia dyrektora izby skarbowej jest:

1) ten organ, jeżeli postępowanie w tej sprawie jest wszczęte na wniosek strony;

2) minister właściwy do spraw finansów publicznych, jeżeli postępowanie w tej sprawie jest wszczęte z urzędu.

§ 1d. Do postanowień, na które nie przysługuje zażalenie stosuje się odpowiednio art. 145-152 i 156-159 Kodeksu postępowania administracyjnego.”;

13. w art. 19:

1. § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Z zastrzeżeniem § 1a, naczelnik urzędu skarbowego jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, a także do realizacji wniosków obcych państw o udzielenie pomocy w zakresie, o  którym mowa w art. 66d § 1.”,

2. § 2 - 4 otrzymują brzmienie:

„§ 2. Właściwy organ gminy o statusie miasta, wymienionej w odrębnych przepisach, oraz miasta stołecznego Warszawy jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych, z wyjątkiem egzekucji z nieruchomości, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, dla których ustalania lub określania jest właściwa gmina lub jej organ lub należności pieniężnych stanowiących dochód tej gminy lub gmina odpowiedzialna jest za pobór. Przez Gminy należy również rozumieć gminy na prawach powiatu.

§ 3. Przewodniczący organu orzekającego w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych w pierwszej instancji jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z  pieniędzy, w trybie określonym w art. 71d, oraz z wynagrodzenia za pracę ukaranego, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z  tytułu kar pieniężnych i kosztów postępowania orzeczonych w tych sprawach.

§ 4. Dyrektor oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z pieniędzy, w trybie określonym w art. 71d, z wynagrodzenia za pracę, ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, z renty socjalnej, z wierzytelności pieniężnych oraz z rachunków bankowych, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i należności pochodnych od składek oraz nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń wypłacanych przez ten oddział, które nie mogą być potrącane z bieżących świadczeń.”,

3. § 7 otrzymuje brzmienie:

„§ 7. Dyrektor oddziału regionalnego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej jest organem egze­kucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z  pieniędzy, w trybie określonym w art. 71d, z  wy­nagrodzenia za pracę oraz ze świadczeń z  zaopatrzenia emerytalnego albo z ubezpieczenia społecznego, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu opłat za używanie lokalu i opłat pośrednich związanych z zajmowaniem lokali mieszkalnych będących w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.”,

4. po § 8 dodaje się § 9 w brzmieniu:

„§ 9. Przepisy § 1-5, 7 i 8 stosuje się odpowiednio przy zabezpieczaniu należności w trybie i na zasadach określonych w dziale IV.”;

 

14. po art. 22 dodaje się art. 22a w brzmieniu:

„Art. 22a. Właściwość miejscową organu egzekucyjnego w  egzekucji należności pieniężnych powstałych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej należnych od zobowiązanego, którego miejsce zamieszkania lub siedziba znajduje się na terytorium obcego państwa, ustala się według siedziby polskiego wierzyciela.”;

15. w art. 23:

1. uchyla się § 5,

2. § 6 - § 8 otrzymuje brzmienie

„§ 6. Organy sprawujące nadzór mogą, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, wstrzymać, na czas określony, czynności egzekucyjne lub postępowanie egzekucyjne prowadzone przez nadzorowany organ.

§ 7. Na postanowienie w sprawie wstrzymania czynności egzekucyjnych lub postępowania egzekucyjnego służy zażalenie zobowiązanemu oraz wierzycielowi niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym.

§ 8. Do wniosku o wstrzymanie czynności egzekucyjnych lub postępowania egzekucyjnego składanego w trakcie postępowania egzekucyjnego wszczętego na wniosek obcego państwa, zobowiązany załącza zgodę na to wstrzymanie uzyskaną od właściwych władz tego państwa wraz z  tłumaczeniem na język polski, dokonanym przez tłumacza przysięgłego.”;

 

16. art. 26 w § 5 po pkt 2 dodaje się pkt 3 - 6 w brzmieniu:

„3) w przypadku prowadzenia postępowania egzekucyjnego z majątku osobistego zobowiązanego oraz majątku wspólnego zobowiązanego i  jego małżonka w zakresie odpowiedzialności, jaką zgodnie z odrębnymi przepisami ponoszą oni z tego majątku, wszczęcie egzekucji do jednego małżonka jest tożsame z wszczęciem egzekucji do drugiego współmałżonka

4) w przypadku prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 27c § 1, o wszczęciu egzekucji z majątku osobistego należy powiadomić drugiego małżonka. Z chwilą powiadomienia, małżonek uzyskuje prawa i obowiązki przypisane dla zobowiązanego.

5) w przypadku prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 27c § 2, o wszczęciu egzekucji z majątku osoby lub podmiotu odpowiadającego solidarnie, należy powiadomić wszystkie osoby lub podmioty wymienione w tytule wykonawczym. Do odpowiedzialności solidarnej stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego dla zobowiązań cywilnoprawnych.

6) Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór powiadomienia, o którym mowa w pkt 4 i 5.”;

17. po art. 26a dodaje się art. 26b i 26c w brzmieniu:

„Art. 26b. § 1. Jeżeli w trakcie postępowania egzekucyjnego zobowiązany złoży deklarację korygującą wysokość należności pieniężnej lub zostanie wydane orzeczenie określające inną wysokość należności pieniężnej niż objęta tytułem wykonawczym, wierzyciel niezwłocznie przesyła organowi egzekucyjnemu aktualizację tytułu wykonawczego, sporządzoną według ustalonego wzoru. Skutki związane z doręczeniem odpisu tytułu wykonawczego i dokonane czynności egzekucyjne pozostają w mocy.

2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór formularza – aktualizacji tytułu wykonawczego, o której mowa w § 1, tak aby wymagany zakres informacji obejmował dane, o których mowa w art. 27 § 1 pkt 1-5, oraz umożliwiał elektroniczne przetwarzanie danych zawartych w tytule wykonawczym.

Art. 26c. Po wszczęciu egzekucji odpowiednie zastosowanie mają przepisy art. 527-534 Kodeksu cywilnego, w zakresie ochrony wierzyciela w razie niewypłacalności zobowiązanego.”;

18. art. 27:

1. § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Tytuł wykonawczy zawiera:

1. oznaczenie wierzyciela;

2. wskazanie w przypadku osoby fizycznej imienia i nazwiska zobowiązanego oraz jego adresu i numeru PESEL, a w przypadku podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą jego nazwy oraz jego adresu i numeru NIP, a  w przypadku jego braku, numeru PESEL albo REGON;

3. treść obowiązku podlegającego egzekucji, podstawę prawną tego obowiązku oraz stwierdzenie, że obowiązek jest wymagalny, a w przypadku egzekucji należności pieniężnej – także określenie jej wysokości, terminu, od którego nalicza się odsetki oraz rodzaju tych odsetek;

4. wskazanie podstawy prawnej prowadzenia egzekucji administracyjnej;

5. datę wystawienia tytułu, podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego podpisującego oraz odcisk pieczęci urzędowej wierzyciela;

6. pouczenie zobowiązanego o obowiązku, o  którym mowa w art. 36 § 3, oraz o skutkach zaniedbania tego obowiązku;

7. pouczenie zobowiązanego o przysługujących mu zarzutach oraz trybie ich wnoszenia;

8. klauzulę organu egzekucyjnego o skierowaniu tytułu do egzekucji administracyjnej;

9. datę doręczenia upomnienia i kwotę należnych kosztów upomnienia.”,

2. uchyla się § 3,

3. po § 3 dodaje się § 4 - § 7 w brzmieniu:

„§ 4. W razie potrzeby prowadzenia egzekucji z kilku składowych części majątku lub wierzytelności tego samego zobowiązanego przez różne organy egzekucyjne albo potrzeby dokonania innych czynności prawnych, w tym wpisu hipoteki, organ egzekucyjny wydaje potwierdzone urzędowo odpisy tytułów wykonawczych oraz postanowień, o których mowa w art. 27d, oznaczając cel, do którego mają one służyć, ich liczbę porządkową oraz odnotowując ten fakt na oryginale tytułu i postanowienia, o ile było wydane. Ww. odpisy mają moc prawną na równi z oryginałem tytułu wykonawczego oraz postanowienia.

§ 5. Podstawę zmiany wysokości należności w tytule wykonawczym, o którym mowa w § 4, stanowi zawiadomienie sporządzone według wzoru określonego w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Określając wzór, minister uwzględni uwarunkowania wynikające z elektronicznego przetwarzania danych zawartych w tym zawiadomieniu.

§ 6. Zawiadomienie, o którym mowa w § 5 staje się częścią tytułu wykonawczego i stanowi podstawę do dokonania zmiany w stanie należności.

§ 7. W zakresie odpisu zawiadomienia, o którym mowa w § 5, § 4 stosuje się odpowiednio. Obowiązkiem organu egzekucyjnego, u którego znajduje się oryginał tytułu wykonawczego jest dokonanie zmian w odpisach tytułów wykonawczych.”;

 

19. art. 27c otrzymuje brzmienie:

„Art. 27c. § 1. Jeżeli egzekucja ma być prowadzona w celu wyegzekwowania należności pieniężnej, za którą    odpowiedzialność ponoszą małżonkowie  z  majątku wspólnego łącznie z odpowiedzialnością, z majątków osobistych, tytuł wykonawczy wystawia się na oboje małżonków.

§ 2. Jeżeli egzekucja ma być prowadzona w celu wyegzekwowania należności pieniężnej, za którą    odpowiedzialność ponoszą osoby lub podmioty solidarnie, tytuł wykonawczy wystawia się na wszystkie osoby lub podmioty.

§ 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór tytułu wykonawczego, o którym mowa w § 1 i § 2.”;

20. po art. 27c dodaje się art. 27d w brzmieniu:

„Art. 27d. § 1. Tytuł wykonawczy obejmujący należności pieniężne, wystawiony przeciwko zobowiązanemu pozostającemu w związku małżeńskim, jest podstawą do prowadzenia egzekucji z majątku osobistego zobowiązanego oraz majątku wspólnego zobowiązanego i  jego małżonka w zakresie odpowiedzialności, jaką zgodnie z odrębnymi przepisami ponoszą oni z tego majątku.

§ 2. Małżonkowi zobowiązanego przysługuje prawo zgłoszenia sprzeciwu w sprawie prowadzenia egzekucji z majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka. Sprzeciw powinien określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem sprzeciwu oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

§ 3. Sprzeciw, o którym mowa w § 2, wnosi się do wierzyciela za pośrednictwem organu egzekucyjnego, który dokonał czynności egzekucyjnej skierowanej do majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka, w terminie 14 dni od dnia uzyskania wiadomości o dokonaniu tej czynności.

§ 4. Organ egzekucyjny jest obowiązany przesłać sprzeciw małżonka zobowiązanego wierzycielowi w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania.

§ 5. Wierzyciel wydaje postanowienie, w którym:

1. oddala sprzeciw małżonka zobowiązanego i nadaje tytułowi wykonawczemu, o którym mowa w § 1, klauzulę o skierowaniu egzekucji przeciwko małżonkowi zobowiązanego z ograniczeniem jego odpowiedzialności do majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka albo

2. uwzględnia sprzeciw małżonka zobowiązanego.

§ 6. Na postanowienie, o którym mowa w § 5 pkt  1, małżonkowi zobowiązanego służy zażalenie.

§ 7. Jeżeli cel egzekucji tego wymaga, wierzyciel nadaje z urzędu tytułowi wykonawczemu, o którym mowa w § 1, w formie postanowienia, klauzulę o skierowaniu egzekucji przeciwko małżonkowi zobowiązanego, z  ograniczeniem jego odpowiedzialności do majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka. Na postanowienie służy zażalenie małżonkowi zobowiązanego. Zażalenie powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

§ 8. Na wniosek wierzyciela lub małżonka zobowiązanego organ egzekucyjny wstrzymuje realizację środka egzekucyjnego z rzeczy lub prawa majątkowego należącego do majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka do czasu wydania ostatecznego postanowienia w sprawie nadania klauzuli o  skierowaniu egzekucji przeciwko małżonkowi zobowiązanego z ograniczeniem jego odpowiedzialności do tego majątku.

§ 9. Po otrzymaniu ostatecznego postanowienia wierzyciela o uwzględnieniu sprzeciwu małżonka zobowiązanego, organ egzekucyjny uchyla czynności egzekucyjne skierowane do majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka.

§ 10. Ostateczne postanowienie o skierowaniu egzekucji przeciwko małżonkowi zobowiązanego, z ograniczeniem jego odpowiedzialności do majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka, staje się częścią tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko zobowiązanemu i stanowi podstawę do zastosowania również innych środków egzekucyjnych z majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka.”;

21. art. 28a otrzymuje brzmienie:

„Art. 28a. § 1. W przypadku przejścia obowiązku objętego tytułem wykonawczym na następcę prawnego zobowiązanego, postępowanie egzekucyjne jest kontynuowane, a dokonane czynności egzekucyjne pozostają w mocy. Zastosowanie dalszych środków egzekucyjnych może jednak nastąpić po nadaniu przez wierzyciela klauzuli przeciwko następcy prawnemu wraz z określeniem zakresu jego odpowiedzialności.

§ 2. Klauzulę, o której mowa w § 1, nadaje się w  formie postanowienia, na które następcy prawnemu służy zażalenie. Zażalenie powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

§ 3. Wniesienie zażalenia, o którym mowa w § 2, nie wstrzymuje dalszej egzekucji.”;

 

22. po art. 28a dodaje się art. 28b w brzmieniu:

„Art. 28b. § 1. W przypadku zbycia przedmiotu zastawu skarbowego lub hipoteki przymusowej organ egzekucyjny dokonuje ich zajęcia na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przeciwko zobowiązanemu.

§ 2. Równocześnie z dokonaniem zajęcia przedmiotu zastawu skarbowego lub hipoteki przymusowej organ egzekucyjny występuje do wierzyciela o nadanie tytułowi wykonawczemu, o którym mowa w § 1, klauzuli o skierowaniu egzekucji przeciwko aktualnemu właścicielowi przedmiotu zastawu skarbowego lub hipoteki przymusowej z ograniczeniem jego odpowiedzialności do przedmiotu dokonanego zabezpieczenia.

§ 3. Klauzula, o której mowa w § 2, jest nadawana w formie postanowienia, na które służy zażalenie podmiotowi, przeciwko któremu została nadana ta klauzula. Zażalenie powinno określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

§ 4. Na wniosek wierzyciela lub podmiotu, przeciwko któremu została nadana klauzula, o  której mowa w § 2, organ egzekucyjny wstrzymuje czynności egzekucyjne dotyczące przedmiotu dokonanego zabezpieczenia do czasu otrzymania ostatecznego postanowienia, o którym mowa w § 3.

§ 5. Po uzyskaniu informacji od właściwego organu o braku podstaw do wydania postanowienia, o którym mowa w § 3, organ egzekucyjny niezwłocznie uchyla dokonane czynności egzekucyjne skierowane do przedmiotu zabezpieczenia.”;

23. art. 29:

1. § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Jeżeli obowiązek, którego dotyczy tytuł wykonawczy, nie podlega egzekucji administracyjnej albo tytuł wykonawczy nie spełnia wymogów określonych w art. 27 § 1 i 2 lub zawiera wady uniemożliwiające wszczęcie postępowania egzekucyjnego lub egzekucji w sposób określony w art. 26 § 5, organ egzekucyjny nie przystępuje do egzekucji, zwracając tytuł wierzycielowi z informacją o przyczynie zwrotu.”,

 

2. po § 2 dodaje się § 2a-2c w brzmieniu:

„§ 2a. Jeżeli organ egzekucyjny, do którego skierowano tytuł wykonawczy, uzna się za niewłaściwy do wszczęcia egzekucji, przesyła tytuł wykonawczy wraz z jego odpisem do organu egzekucyjnego właściwego ze względu na aktualne miejsce zamieszkania lub siedzibę zobowiązanego.

§ 2b. W sprawie zwrotu tytułu wykonawczego organ egzekucyjny wydaje dla wierzyciela niebędącego organem tożsamym postanowienie.

§ 2c. Na postanowienie organu egzekucyjnego, o którym mowa w § 2b, przysługuje zażalenie.”;

24. art. 31:

1. § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Organ egzekucyjny może zlecić organowi rekwizycyjnemu wykonanie czynności egzekucyjnych w zakresie składników majątku zobowiązanego znajdujących się na obszarze działania tego organu. Podjęcie czynności egzekucyjnych przez organ rekwizycyjny następuje na podstawie odpisu tytułu wykonawczego.”,

2. po § 1a dodaje się § 1b-1d w brzmieniu:

„§ 1b. Organ rekwizycyjny przekazuje niezwłocznie organowi egzekucyjnemu uzyskiwane w wyniku dokonywanych czynności środki pieniężne, z wyłączeniem sytuacji określonej w art. 115a, po potrąceniu poniesionych wydatków egzekucyjnych oraz opłat za czynności wymienione w art. 64 § 1 pkt 1, 7, 9 oraz 11-14.

§ 1c. Po wykonaniu zlecenia organ rekwizycyjny przekazuje niezwłocznie organowi egzekucyjnemu sprawozdanie z dokonanych czynności wraz z informacją o sposobie rozliczenia uzyskanych środków pieniężnych.”,

3. po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:

„§ 3 Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zlecenia, rozliczenia oraz upoważnienia, o którym mowa w § 1 i § 1c i § 2.”;

25. po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu:

„Art. 31a. § 1. Z zastrzeżeniem art. 110, organ egzekucyjny określony w art. 19 § 2-5, 7 i 8 może w  trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego zlecić właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zastosowanie środka egzekucyjnego, do którego stosowania sam nie jest uprawniony.

§ 2. Do zlecenia egzekucyjnego, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 31.”;

§ 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zlecenia, o którym mowa w § 2.”;

26. art. 32 otrzymuje brzmienie:

„Art. 32. Organ egzekucyjny lub egzekutor, przystępując do czynności egzekucyjnych, doręcza zobowiązanemu, a w przypadku egzekucji z majątku osobistego współmałżonka, również temu współmałżonkowi odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony.”;

27. po art. 32 dodaje się art. 32a i 32b w brzmieniu:

„Art. 32a. Przy czynnościach egzekucyjnych podejmowanych po doręczeniu odpisu tytułu wykonawczego okazywanie tytułu wykonawczego lub odpisu tytułu wykonawczego nie jest wymagane.

Art. 32b. Egzekutor, w celu ustalenia tożsamości, ma prawo legitymowania osób obecnych w miejscu, w  którym czynności egzekucyjne mają być lub są wykonywane, jeżeli jest to niezbędne do prawidłowego dokonania tych czynności.”;

28. art. 33-36 otrzymują brzmienie:

„Art. 33. Podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być:

1) wykonanie lub umorzenie w całości albo w  części obowiązku, przedawnienie, wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku;

2) odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej;

3) określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z  orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4;

4) błąd co do osoby zobowiązanego;

5) niedopuszczalność egzekucji administracyjnej;

6) brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1;

7) niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym.

Art. 34. § 1. Zarzuty wnosi się do wierzyciela za pośrednictwem organu egzekucyjnego w terminie 7  dni od dnia doręczenia odpisu tytułu wykonawczego, z zastrzeżeniem art. 66zj § 1. Organ egzekucyjny przekazuje zarzuty wierzycielowi w terminie 7 dni od dnia otrzymania zarzutów wraz z informacją o dacie doręczenia odpisu tytułu wykonawczego.

§ 2. Na postanowienie wierzyciela w sprawie zarzutów przysługuje zażalenie, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

§ 3. Jeżeli zarzut zobowiązanego jest lub był przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym lub sądowym albo zobowiązany kwestionuje w całości lub w części wymagalność należności pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w orzeczeniu, od którego przysługują środki zaskarżenia, wierzyciel wydaje postanowienie o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu.

§ 4. Jeżeli wierzyciel nie powiadomił organu egzekucyjnego o wydaniu postanowienia w  sprawie zarzutów w terminie 21 dni od daty ich otrzymania przez wierzyciela, organ egzekucyjny zawiesza z mocy prawa postępowanie egzekucyjne do czasu otrzymania ostatecznego postanowienia w sprawie zgłoszonych zarzutów. Art. 58 § 2 stosuje się odpowiednio. Pozostałe przepisy Rozdziału 4 dotyczące zawieszenia postępowania egzekucyjnego nie mają zastosowania.

§ 5. Organ egzekucyjny po otrzymaniu ostatecznego postanowienia wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu lub oddalającego zarzuty podejmuje zawieszone postępowanie egzekucyjne, a jeżeli wierzyciel uznał zarzuty:

1) zawiesza postępowanie egzekucyjne, jeżeli podstawą zarzutu była przesłanka określona w art. 33 pkt 2;

2) umarza postępowanie egzekucyjne w pozostałych przypadkach.

§ 6. Organ egzekucyjny umarza postępowanie egzekucyjne zawieszone w trybie, o którym mowa w § 4, jeżeli wierzyciel w terminie 12  miesięcy od dnia zawieszeniu postępowania egzekucyjnego nie przesłał organowi egzekucyjnemu ostatecznego postanowienia w sprawie zarzutów. Na postanowienie w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego przysługuje zażalenie wierzycielowi niebędącemu organem tożsamym.

Art. 35. § 1. Wniesienie przez zobowiązanego zarzutu w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego nie wstrzymuje tego postępowania. Organ egzekucyjny, w uzasadnionych przypadkach, może jednak wstrzymać postępowanie egzekucyjne do dnia wydania przez wierzyciela postanowienia w sprawie zarzutów lub do dnia zawieszenia postępowania w trybie, o którym mowa w art. 34 § 4.”;

Art. 36. § 1. W zakresie niezbędnym do wszczęcia lub prowadzenia egzekucji organ egzekucyjny może zwracać się do organów administracji publicznej, jednostek organizacyjnych im podległych lub podporządkowanych oraz innych organów i podmiotów o udzielenie informacji i udostępnienie dokumentów, a do uczestników postępowania egzekucyjnego również z żądaniem składania wyjaśnień.

§ 2. Udzielanie informacji, udostępnianie dokumentów oraz składanie wyjaśnień, o których mowa w § 1, następuje nieodpłatnie.

§ 3. Udostępnianie informacji przez organy administracji publicznej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub podporządkowane oraz dłużników zajętej wierzytelności i innych podmiotów nie narusza obowiązku zachowania przez nich tajemnicy określonej w odrębnych przepisach.

§ 4. Uczestnik postępowania, będący osobą fizyczną może uchylić się od wykonania żądania określonego w § 1 w takim zakresie, w jakim według przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego można odmówić zeznań w charakterze świadka albo odpowiedzi na zadane pytanie.

§ 5. Zobowiązany, przeciwko któremu wszczęto egzekucję, jest obowiązany do okazania na żądanie organu egzekucyjnego lub egzekutora dokumentów, wykazów, wyciągów bądź innych danych z dokumentacji rachunkowej prowadzonej w ramach wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie składników majątkowych mogących być przedmiotem egzekucji.

§ 6. Przepis § 5 stosuje się odpowiednio do podmiotów prowadzących sprawy finansowe lub gospodarcze na podstawie umowy zawartej z zobowiązanym oraz do podmiotów, przeciwko którym została nadana klauzula, o której mowa w art. 27d, art. 28a i art. 28b.

§ 7. Zobowiązany, przeciwko któremu wszczęto egzekucję, jest obowiązany do powiadomienia, w terminie 7 dni, organu egzekucyjnego o każdej zmianie miejsca swego zamieszkania lub pobytem poza tym miejscem, trwającej dłużej niż jeden miesiąc”;

29. art. 48 otrzymuje brzmienie:

Art. 48. § 1. Egzekutor może przeszukać odzież na osobie zobowiązanego oraz teczki, walizy i tym podobne przedmioty, które zobowiązany ma przy sobie oraz pojazd należący do zobowiązanego, jeżeli egzekucja dotyczy należności pieniężnej lub wydania rzeczy.

§ 2. Przeszukanie odzieży na osobie zobowiązanego oraz jego teczek, waliz i tym podobnych przedmiotów poza mieszkaniem, przedsiębiorstwem, zakładem lub gospodarstwem zobowiązanego może nastąpić tylko w obecności świadka.

§ 3. Jeżeli w czasie dokonywania czynności egzekucyjnych, o których mowa w § 1 i 2, egzekutor zauważy, że zobowiązany oddał poszukiwane przedmioty swemu domownikowi lub innej osobie do ukrycia, egzekutor może przeszukać odzież tej osoby oraz jej teczki, walizy i tym podobne przedmioty, jakie ona ma przy sobie.

§ 4. Przeszukanie odzieży powinno być dokonane tylko przez osobę tej samej płci co osoba przeszukiwana.

§ 5. Przeszukania odzieży lub pojazdu należącego do, żołnierza w czynnej służbie wojskowej albo funkcjonariusza Policji, Biura Ochrony Rządu, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego lub Straży Granicznej przeprowadza w obecności egzekutora odpowiednio żołnierz Żandarmerii Wojskowej lub wojskowego organu porządkowego albo osoba wyznaczona przez przełożonego funkcjonariusza.”;

 

30. art. 53:

1. § 2 otrzymuje brzmienie:

 

§ 2. Odpis protokołu, o którym mowa w § 1, za wyjątkiem protokołu o stanie majątkowym, doręcza się niezwłocznie zobowiązanemu.”,

 

2. po § 2 dodaje się § 3 - 4 w brzmieniu

„§ 3. Przy sporządzaniu protokołu, poucza się o odpowiedzialności z art. 233 § 1 Kodeksu karnego.

§ 4. W przypadku odmowy przyjęcia protokołu, fakt odmowy odnotowuje się poprzez podanie, kto odmówił przyjęcia i z jakich powodów. Kopie pozostawia się w miejscu dokonywania czynności.”;

 

31. art. 54 otrzymuje brzmienie:

„Art. 54. § 1. Zobowiązanemu przysługuje skarga na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego lub egzekutora.

§ 2. Skargę na czynności egzekucyjne wnosi się do organu egzekucyjnego w  terminie 7 dni od daty powiadomienia zobowiązanego o ich dokonaniu.

§ 3. Postanowienie w sprawie skargi wydaje organ egzekucyjny. W przypadku stwierdzenia istotnego naruszenia przepisów prawa organ egzekucyjny uchyla zaskarżoną czynność, z tym że pozostają w mocy prawa osób trzecich nabyte na skutek tych czynności. Na postanowienie w sprawie oddalenia skargi przysługuje zażalenie.

§ 4. Wniesienie skargi nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego. Organ egzekucyjny lub organ sprawujący nadzór nad organem egzekucyjnym może w uzasadnionych przypadkach wstrzymać, do czasu rozpatrzenia skargi, czynności egzekucyjne będące przedmiotem zaskarżenia.”;

32. po art. 54 dodaje się art. 54a w brzmieniu:

„Art. 54a. § 1. Organ egzekucyjny może z urzędu uchylić w całości lub w części dokonaną czynność egzekucyjną w przypadku, gdy dalsza realizacja zastosowanego środka egzekucyjnego jest gospodarczo nieuzasadniona.

§ 2. Uchylenie dokonanej czynności egzekucyjnej nie powoduje umorzenia należnych z jej tytułu kosztów egzekucyjnych.

§ 3. Na postanowienie o uchyleniu czynności egzekucyjnej przysługuje zażalenie zobowiązanemu oraz wierzycielowi niebędącemu organem tożsamym”;

33. art. 55a otrzymuje brzmienie:

„Art. 55a. § 1 Jeżeli egzekucja prowadzona wobec podmiotu wpisanego w Krajowym Rejestrze Sądowym dotyczy należności podatkowych albo należności pieniężnych, do poboru których są zobowiązane odpowiednio organy celne albo Zakład Ubezpieczeń Społecznych, a nie zostały one uregulowane w terminie 90 dni od daty wszczęcia egzekucji, organ egzekucyjny składa wniosek o wpisanie do Krajowego Rejestru Sądowego daty wszczęcia egzekucji tych należności, wysokości kwot podlegających lub pozostałych do egzekucji oraz podaniem numeru tytułu wykonawczego na podstawie którego prowadzona jest egzekucji.

§ 2. W przypadku zakończenia egzekucji lub postępowania egzekucyjnego, organ egzekucyjny w terminie 7 dni, od daty zakończenia egzekucji lub postępowania egzekucyjnego składa wniosek o wpisanie do Krajowego Rejestru Sądowego daty i sposobu zakończenia egzekucji oraz podaniem numeru tytułu wykonawczego na podstawie którego doszło do zakończenia egzekucji lub postępowania egzekucyjnego.

§ 3. O dokonanych wpisach zawiadamia się zobowiązanego.”;

 

34. w art. 56:

1. § 1 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

„4) z urzędu lub na żądanie wierzyciela nie będącego organem tożsamym”,

 

2. w § 1 po pkt 1 dodaje się pkt 1a - b w brzmieniu:

„1a) w razie uchylenia do ponownego rozpatrzenia w postępowaniu podatkowym lub administracyjnym lub uchylenia w postępowaniu przed sądem administracyjnym decyzji określającej obowiązek o charakterze pieniężnym, będącej podstawą egzekucji;

1b) w razie uchylenia postanowienia o rygorze natychmiastowej decyzji będącej podstawą prowadzonej egzekucji;”,

 

3. § 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania egzekucyjnego, chyba że zawieszenie postępowania egzekucyjnego następuje na podstawie art. 34 § 4.”,

 

4. po § 3 dodaje się § 4 – 5 w brzmieniu:

„§ 4. Postanowienie, o którym mowa w § 3, wydaje się na żądanie wierzyciela, zobowiązanego albo z urzędu.

§ 5. Na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania egzekucyjnego przysługuje zażalenie zobowiązanemu i wierzycielowi niebędącemu organem tożsamym.”;

35. w art. 59:

a) w § 1:

– pkt 7 otrzymuje brzmienie:

„7) jeżeli egzekucja administracyjna lub zastosowany w egzekucji obowiązku o charakterze niepieniężnym środek egzekucyjny są niedopuszczalne albo zobowiązanemu nie doręczono upomnienia, mimo że obowiązek taki ciążył na wierzycielu;”,

– pkt 8 otrzymuje brzmienie:

„8) jeżeli postępowanie egzekucyjne zawieszone na żądanie wierzyciela nie będącego organem tożsamym, nie zostało podjęte przed upływem 12 miesięcy od dnia zgłoszenia tego żądania;”,

– po pkt 8 dodaje się pkt 8a - b w brzmieniu:

„8a) jeżeli postępowanie egzekucyjne zawieszone z  przyczyny określonej w art. 56 § 1a nie zostało podjęte przed upływem 3 miesięcy od dnia wydania decyzji uchylającej lub doręczenia organowi odpisu orzeczenia sądu administracyjnego ze stwierdzeniem jego prawomocności;

8b) jeżeli postępowanie egzekucyjne zawieszone z  przyczyny określonej w art. 56 § 1b nie zostało podjęte przed upływem 3 miesięcy od dnia wydania decyzji ostatecznej;”,

2. § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Postępowanie egzekucyjne może być umorzone w przypadku stwierdzenia, że w postępowaniu egzekucyjnym dotyczącym należności pieniężnej nie uzyska się kwoty przewyższającej koszty i wydatki egzekucyjne lub udokumentowano, że zobowiązany nie posiada majątku, praw i rzeczy, z których można prowadzić egzekucję.”,

2. § 3 otrzymuje brzmienie:

„§ 3. W przypadkach, o których mowa w § 1 i 2, organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego, chyba że umorzenie postępowania egzekucyjnego następuje na podstawie art. 34 § 5.”;

36. art. 61-63 otrzymują brzmienie:

„Art. 61. W razie umorzenia postępowania egzekucyjnego z przyczyny określonej w art. 59 § 2 wszczęcie ponownej egzekucji może nastąpić wyłącznie na wniosek wierzyciela, zawierający informację o  ujawnionym majątku lub źródłach dochodu zobowiązanego i na podstawie nowego tytułu wykonawczego.

Art. 62. § 1. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnej i egzekucji sądowej do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego, organ egzekucyjny wstrzymuje czynności egzekucyjne z urzędu i przekazuje akta egzekucji administracyjnej sądowi rejonowemu zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego.

§ 2. W przypadku wyznaczenia administracyjnego organu egzekucyjnego do łącznego prowadzenia egzekucji, podejmuje łączne prowadzenie egzekucji po otrzymaniu akt od komornika sądowego oraz wydaniu postanowienia, o którym mowa w art. 774 Kpc.

§ 3. Przejęta egzekucja, o której mowa w § 2, prowadzona jest w oparciu o przepisy niniejszej ustawy. Organ przejmujący łączne prowadzenie egzekucji zawiadamia o tym zobowiązanego, wierzyciela oraz dłużnika zajętej wierzytelności..

§ 4. W przypadku wyznaczenia komornika sądowego do łącznego prowadzenia egzekucji z  tej samej rzeczy albo prawa majątkowego, administracyjny organ egzekucyjny sporządza odpis tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 27 § 4, i przekazuje go do komornika sądowego w celu podjęcia łącznego prowadzenia egzekucji.

Art. 63. § 1. W przypadku zbiegu egzekucji administracyjnych do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego, prowadzonych między organami egzekucyjnymi, o których mowa w art. 19,, organy egzekucyjne wstrzymuje czynności egzekucyjne z urzędu i przekazuje akta egzekucji administracyjnej naczelnik urzędu skarbowego sądowi rejonowemu zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego właściwego według siedziby lub miejsca zamieszkania zobowiązanego, z zastrzeżeniem § 2.

§ 2. Jeżeli środek egzekucyjny zastosował naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca położenia majątku zobowiązanego, łączne prowadzenie egzekucji przejmuje ten organ.

§ 3. Organ przejmujący łączne prowadzenie egzekucji zawiadamia o tym zobowiązanego, wierzyciela oraz dłużnika zajętej wierzytelności.

§ 4. W przypadku wystąpienia dalszych zbiegów egzekucji do tej samej rzeczy albo prawa majątkowego łączne prowadzenie egzekucji przejmuje naczelnik urzędu skarbowego, który przejął prowadzenie egzekucji zgodnie z  §  1 lub 2.

§ 5. Do łącznego prowadzenia egzekucji stosuje się odpowiednio przepisy art. 31.”;

37. art. 64 otrzymuje brzmienie:

„Art. 64. § 1. Organ egzekucyjny, z zastrzeżeniem § 2, w egzekucji należności pieniężnych pobiera za dokonane czynności egzekucyjne opłaty w następującej wysokości, z zastrzeżeniem art. 64d:

1) za pobranie pieniędzy od zobowiązanego - 5 % kwoty pobranej należności, nie mniej jednak niż 5 zł.;

2) za zajęcie świadczeń z ubezpieczenia społecznego - 4 % kwoty egzekwowanej należności, nie mniej jednak niż 5 zł;

3) za zajęcie wynagrodzenia za pracę - 4 % egzekwowanej należności, nie mniej jednak niż 10 zł;

4) za zajęcie innych niż wymienione w pkt 2 i 3 wierzytelności pieniężnych lub innych praw majątkowych - 5 % kwoty egzekwowanej należności, nie mniej jednak niż 10 zł;

5) za zajęcie ruchomości - 6 % kwoty egzekwowanej należności, nie mniej jednak niż 10 zł;

6) za zajęcie nieruchomości - 8 % kwoty egzekwowanej należności, nie więcej jednak niż 34.200 zł;

7) za odebranie zajętych ruchomości od zobowiązanego - 5 % kwoty wartości szacunkowej tych ruchomości, nie mniej jednak niż 10 zł;

8) za odebranie pomieszczeń w zajętej nieruchomości - w wysokości i na zasadach określonych w art. 64a § 1 pkt 6;

9) za ogłoszenie sprzedaży zajętych ruchomości w drodze licytacji lub przetargu ofert lub za czynności przygotowawcze do sprzedaży egzekucyjnej w inny sposób - 10 zł;gr;

10) za ogłoszenie sprzedaży zajętej nieruchomości - 10 zł;

11) za przeprowadzenie licytacji lub dokonanie sprzedaży egzekucyjnej w inny sposób - 5 % kwoty uzyskanej ze sprzedaży, nie mniej jednak niż 10 zł;;

12) za spisanie protokołu o udaremnieniu przez zobowiązanego przeprowadzenia egzekucji z zajętych ruchomości lub praw majątkowych przez ich usunięcie, zbycie lub uszkodzenie - 10 % wartości szacunkowej tych ruchomości, nie mniej jednak niż 25 zł;

13) za wezwanie pomocy Policji, Straży Granicznej, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Żandarmerii Wojskowej lub wojskowych organów porządkowych – wg przepisów wzywanych organów, nie mniej jednak niż 25 zł;

14) za spisanie na miejscu u zobowiązanego protokołu o stanie majątkowym zobowiązanego - 10 % kwoty egzekwowanej należności, nie więcej jednak niż 5 zł.

§ 2. Organ egzekucyjny pobiera opłaty za czynności egzekucyjne, jeżeli nie później niż po upływie 14 dni od dnia dokonania pierwszego zajęcia nieruchomości, rzeczy lub prawa majątkowego nadał za pokwitowaniem lub doręczył zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego lub zawiadomienie o zajęciu wierzytelności lub innego prawa majątkowego.

§ 3. Opłaty za czynności egzekucyjne, o których mowa w § 1 pkt 1-6, oblicza się oddzielnie od każdego tytułu wykonawczego, który był podstawą dokonania czynności egzekucyjnych.

§ 4. Opłaty za zajęcia, o których mowa w § 1 pkt 2-6, pobiera się tylko raz w toku postępowania egzekucyjnego, chociażby takie same czynności były następnie ponawiane.

§ 5. Jeżeli w celu wyegzekwowania tej samej należności pieniężnej dokonywano kolejnych czynności egzekucyjnych, o których mowa w § 1 pkt 2-6, opłatę egzekucyjną pobiera się tylko raz w toku postępowania egzekucyjnego za jedno zajęcie, za które należy się najwyższa opłata, nie mniej jednak niż 10 zł. Kolejne tożsame czynności – za wyjątkiem zajęcia ruchomości i nieruchomości, nie powodują wzrostu kosztów egzekucyjnych.

§ 6. Organ egzekucyjny pobiera opłatę manipulacyjną z tytułu zwrotu wydatków za wszystkie czynności manipulacyjne związane ze stosowaniem środków egzekucyjnych. Opłata wynosi 1 % kwoty egzekwowanych należności objętych każdym tytułem wykonawczym, nie mniej jednak niż 5 zł.

§ 7. Jeżeli wysokość opłaty egzekucyjnej jest określona stosunkowo do egzekwowanej lub pobranej należności pieniężnej, w podstawie obliczenia opłaty uwzględnia się również odsetki z tytułu niezapłacenia należności w terminie, przypadające w dniu dokonywania pobrania lub sporządzenia zawiadomienia o zajęciu wierzyctelności.

§ 8. Zapłata egzekwowanej należności po dokonaniu czynności egzekucyjnych nie zwalnia od obowiązku uiszczenia opłaty manipulacyjnej oraz opłat za czynności egzekucyjne i wydatków egzekucyjnych.

§ 9. Obowiązek uiszczenia opłat, o których mowa w § 1 i 6, powstaje:

1) za pobranie pieniędzy - z chwilą pobrania;

2) za zajęcie wierzytelności pieniężnych lub innych praw majątkowych u dłużnika zajętej wierzytelności - z chwilą doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu;

3) za zajęcie wierzytelności pieniężnych lub innych praw majątkowych w inny sposób niż określony w pkt 2 - z chwilą zawiadomienia zobowiązanego o zajęciu;

4) za zajęcie ruchomości - z chwilą podpisania protokołu zajęcia przez poborcę skarbowego;

5) za zajęcie nieruchomości - z chwilą doręczenia zobowiązanemu wezwania, o którym mowa w art. 110c § 2;

6) za odebranie zajętych ruchomości od zobowiązanego lub odebranie pomieszczeń w zajętej nieruchomości - z chwilą podpisania przez poborcę skarbowego protokołu ich odebrania;

7) za ogłoszenie o licytacji ruchomości lub za czynności przygotowawcze do sprzedaży egzekucyjnej zajętych ruchomości w inny sposób lub ogłoszenie sprzedaży zajętej nieruchomości - z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu obwieszczenia o licytacji lub zawiadomienia o dokonaniu czynności przygotowawczych do sprzedaży w inny sposób;

8) za przeprowadzenie licytacji lub dokonanie sprzedaży egzekucyjnej w inny sposób - z chwilą podpisania przez poborcę skarbowego protokołu sprzedaży;

9) za spisanie protokołu o udaremnieniu egzekucji - z chwilą podpisania przez poborcę skarbowego tego protokołu;

10) za wezwanie pomocy organów, o których mowa w § 1 pkt 13 - z chwilą przybycia funkcjonariusza na miejsce wykonywania czynności egzekucyjnej;

11) za spisanie protokołu o stanie majątkowym zobowiązanego - z chwilą podpisania protokołu przez poborcę skarbowego lub innego upoważnionego pracownika oraz przez zobowiązanego lub świadka przywołanego do tej czynności.

§ 10. Obowiązek uiszczenia opłaty manipulacyjnej powstaje z chwilą doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. Jeżeli pierwszą czynnością egzekucyjną jest zajęcie wierzytelności pieniężnej lub innego prawa majątkowego u dłużnika zajętej wierzytelności, obowiązek uiszczenia opłaty manipulacyjnej powstaje równocześnie z obowiązkiem uiszczenia opłaty za zajęcie.”;

38. art. 64c:

1. § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Jeżeli tytuł wykonawczy podlega zwrotowi w trybie art. 29, wierzyciel niebędący organem tożsamym jest obowiązany uiścić, tytułem zwrotu wydatków poniesionych przez organ egzekucyjny, opłatę wynoszącą 10 zł. Obowiązek uiszczenia opłaty powstaje z chwilą wydania przez organ egzekucyjny postanowienia, o którym mowa w  art. 29 § 2b.”,

b) § 7-9 otrzymują brzmienie:

„§ 7. Organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie kosztów egzekucyjnych, jeżeli koszty te obciążają wierzyciela, albo gdy uzna to za uzasadnione, a w pozostałych przypadkach na żądanie zobowiązanego. Na postanowienie to przysługuje zażalenie.

§ 8. Żądanie, o którym mowa w § 7, nie podlega rozpatrzeniu, jeżeli zostało wniesione po upływie 14 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego lub po upływie 60 dni od dnia zakończenia postępowania egzekucyjnego wskutek wyegzekwowania obowiązku.

§ 9. Środki pieniężne pochodzące z wyegzekwowanych lub pokrytych przez wierzyciela kosztów egzekucyjnych, w tym powstałych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez organ wykonujący, przypadają na rzecz tego organu, który dokonał wyegzekwowania tych kosztów. ”,

c) uchyla się § 10,

d) uchyla się § 11,;

39. art. 64d otrzymuje brzmienie:

Art. 64d. § 1. Kwoty opłat za czynności egzekucyjne ulegają cyklicznej zmianie raz na 3 lata w stopniu odpowiadającym wzrostowi cen towarów i usług konsumpcyjnych wynikającemu ze wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", z uwzględnieniem zaokrąglenia, o którym mowa w art. 27a.

§ 2. Wskaźnik wzrostu opłat, o którym mowa w § 1, ustala się na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, w terminie 30 dni od dnia jego ogłoszenia w 3 roku upływu terminu o którym mowa w § 1.

§ 3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze obwieszczenia, podwyższone kwoty opłat za czynności egzekucyjne w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

§ 4. Przepisy § 1-3 stosuje się również do innych należności lub wartości określonych w ustawie kwotowo, z wyjątkiem wymienionych w art. 66e i art. 66zk § 9.”,

40. po art. 64f dodaje się art. 64g w brzmieniu:

„Art. 64g.1. W odniesieniu do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą umorzenie kosztów egzekucyjnych lub ich rozłożenie na raty w  przypadkach, o których mowa w art. 64e i  art. 64f może nastąpić, jeżeli:

1. nie stanowi pomocy publicznej;

2. stanowi pomoc de minimis – w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obo­wią­zujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis;

3. stanowi pomoc indywidualną na restrukturyzację albo pomoc na restrukturyzację udzielaną w ramach programów pomocowych zatwierdzonych przez Komisję Europejską;

4. stanowi pomoc indywidualną o innym przeznaczeniu niż wskazane w pkt 3.

2. Umorzenie lub rozłożenie na raty należności, stanowiące pomoc indywidualną na restrukturyzację, o której mowa w pkt 3, lub pomoc, o której mowa w pkt 4, może być udzielone po uzyskaniu zgody Komisji Europejskiej.”;

41. art. 65 otrzymuje brzmienie:

„Art. 65. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób ustalania i dokumentowania wydatków egzekucyjnych, w  szczególności sposób ustalania i rozliczania wydatków wspólnych, poniesionych w związku z  egzekucją u dwu lub więcej zobowiązanych. Określając sposób ustalania i dokumentowania wydatków egzekucyjnych minister uwzględnia rodzaj wydatków oraz ich udział w prowadzonych egzekucjach.”;

42. w art. 66:

    1. w § 4 pkt 2 i 3 otrzymuje brzmienie:

„2) należności ściągniętych przez organ tożsamy;

3) należności dochodzonych na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez urząd skarbowy, naczelnika urzędu skarbowego lub ministra właściwego do spraw finansów publicznych;”,

2. § 7 otrzymuje brzmienie:

„§ 7. Jeżeli wierzyciel nie uiścił opłaty komorniczej w  części w jakiej opłata ta nie została potrącona z wyegzekwowanych kwot, organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie wysokości nieuiszczonej opłaty. Egzekucja opłaty komorniczej następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.” ;

43. art. 66f otrzymuje brzmienie:

„Art. 66f. § 1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb postępowania wierzycieli i organów egzekucyjnych przy korzystaniu z pomocy obcego państwa;

2) wzory tytułów wykonawczych, o których mowa w art. 66y § 3 oraz art. 66za § 1, oraz wzór zarządzenia zabezpieczenia, o  którym mowa w art. 66zl;

3) wzory wniosków o: udzielenie informacji, powiadomienie oraz dochodzenie lub zabezpieczenie należności pieniężnych, kierowanych przez wierzycieli i organy egzekucyjne do organu wnioskującego oraz przez organ wnioskujący do obcych państw.

§ 2. Określając tryb postępowania wierzycieli i organów egzekucyjnych oraz wzory wniosków, minister właściwy do spraw finansów publicznych uwzględnia w szczególności rodzaj i  ilość załączanych do wniosków dokumentów niezbędnych do skorzystania z pomocy obcego państwa oraz zakres koniecznych informacji, jakie mają być zawarte we wnioskach przy korzystaniu z pomocy obcego państwa.”;

44. w art. 66y § 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. Tytuł wykonawczy, o którym mowa w § 3, może obejmować kilka należności pieniężnych przysługujących od tego samego zobowiązanego.”;

 

45. w art. 66za po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu:

„§ 4a. Jeżeli organ egzekucyjny, o którym mowa w § 4, uzna się za niewłaściwy do wszczęcia egzekucji z  uwagi na zmianę miejsca zamieszkania lub siedziby zobowiązanego wskazanego w zagranicznym tytule wykonawczym, przesyła tytuł wykonawczy wystawiony przez organ wykonujący wraz z jego odpisem oraz zagranicznym tytułem wykonawczym do organu egzekucyjnego właściwego ze względu na aktualne miejsce zamieszkania lub siedzibę zobowiązanego.”;

46. w art. 66zh § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Jeżeli z wnioskiem analogicznym do wniosku, o którym mowa w art. 66zf § 5, zwrócił się do obcego państwa organ wnioskujący, a w wyniku postępowania prowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznano, że zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 33 pkt 1-6, organ wnioskujący jest zobowiązany do przekazania obcemu państwu środków na pokrycie kwot zwracanych zobowiązanemu przez obce państwo zgodnie z prawem tego państwa. Organ wnioskujący może dokonać rozliczenia kwot zwracanych zobowiązanemu z udziałem obcego państwa.”;

47. art. 66zj otrzymuje brzmienie:

„Art. 66zj. § 1. Zarzuty dotyczące tytułu wykonawczego wystawionego przez polskiego wierzyciela lub należności pieniężnych objętych tym tytułem wykonawczym, przesłanym przez organ wnioskujący do obcego państwa, wnosi się bezpośrednio do polskiego wierzyciela w terminie 30 dni od daty doręczenia tytułu wykonawczego na terytorium obcego państwa.

§ 2. Polski wierzyciel niezwłocznie informuje organ wnioskujący o otrzymaniu zarzutów, o  których mowa w § 1.

§ 3. Informację, o której mowa w § 2, organ wnioskujący przekazuje na piśmie niezwłocznie obcemu państwu.

§ 4. Jeżeli informację o działaniach analogicznych do działań, o których mowa w § 1, otrzymał od obcego państwa organ wykonujący, a prawo Rzeczypospolitej Polskiej mające zastosowanie do analogicznej należności pieniężnej polskiego wierzyciela nie pozwala na podjęcie działań, o których mowa w art. 66zf § 5 i 6, organ ten powiadamia o tym obce państwo.

§ 5.  Powiadomienia, o którym mowa w § 4, dokonuje się niezwłocznie po otrzymaniu informacji od obcego państwa o zakwestionowaniu dochodzonych należności pieniężnych lub wystawionego na nie tytułu wykonawczego, nie później jednak niż w terminie 30 dni od otrzymania takiej informacji.”;

48. w art. 66zk § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Informacja, o której mowa w § 1, otrzymana od obcego państwa stanowi podstawę do zaprzestania działań prowadzonych przez właściwy organ egzekucyjny lub rekwizycyjny i nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania egzekucyjnego.”;

49. art. 66zl otrzymuje brzmienie:

„Art. 66zl. Należności pieniężne mogą być zabezpieczone na uzasadniony wniosek obcego państwa lub organu wnioskującego. Przepisy niniejszego oddziału dotyczące dochodzenia należności pieniężnych stosuje się odpowiednio, z tym że zabezpieczenie należności pieniężnych objętych wnioskiem obcego państwa jest dokonywane na podstawie zarządzenia zabezpieczenia sporządzanego przez organ wykonujący według ustalonego wzoru.”;

50. w art. 66zm:

1. § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 2. Doręczenie zobowiązanemu na terytorium obcego państwa tytułu wykonawczego, o którym mowa w  art. 66y § 3, zastosowane przez to państwo środki egzekucyjne lub ulgi w spłacie, o których mowa w art. 66zd § 1, wywołują taki sam skutek, jak dokonane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”,

2. dodaje się § 3 w brzmieniu:

„§ 3. Jeżeli podstawę egzekucji na terytorium obcego państwa stanowi inny dokument, wystawiany przez właściwy organ tego państwa, doręczenie tego dokumentu przez obce państwo wywołuje skutki, o  których mowa w § 2.”;

51. art. 67 otrzymuje brzmienie:

„Art. 67. § 1. Stosując środki egzekucyjne, o których mowa w art. 1a pkt 12 lit. a, organ egzekucyjny sporządza odpowiednio:

1. zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego zobowiązanego u dłużnika zajętej wierzytelności;

2. protokół zajęcia prawa majątkowego;

3. protokół zajęcia i odbioru ruchomości;

4. protokół odbioru dokumentu;

5. wezwanie, o którym mowa w art. 71d;

6. wezwanie, o którym mowa w art. 110c §  2.

§ 2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów, o których mowa w § 1. Wzory te powinny zawierać dane niezbędne do dokonania czynności egzekucyjnej, a także stosowne pouczenia związane z dokonywaną czynnością. Określając wzór, minister uwzględni uwarunkowania wynikające z elektronicznego przetwarzania danych zawartych w tych dokumentach.”;

52. w art. 67a dodaje się § 3 w brzmieniu:

„§ 3. Rozporządzenie ruchomością, wierzytelnością lub innym prawem majątkowym po ich zajęciu nie ma wpływu na dalszy tok postępowania egzekucyjnego. W każdym przypadku czynności egzekucyjne są skuteczne w stosunku do nabywcy.”;

53. uchyla się art. 68;

39) art. 70a i 70b otrzymują brzmienie:

„Art. 70a.  § 1. Jeżeli rzecz lub prawo majątkowe, do których skierowano egzekucję, zostały obciążone hipoteką lub zastawem, organ egzekucyjny ustala kolejność zaspokojenia dochodzonej należności pieniężnej. W przypadku stwierdzenia, że przed dochodzoną należnością pieniężną podlegają zaspokojeniu inne wierzytelności zabezpieczone hipoteką lub zastawem, organ egzekucyjny wzywa podmiot, na rzecz którego to zabezpieczenie zostało ustanowione, do złożenia informacji o aktualnej wysokości zabezpieczonej należności w celu uwzględnienia jej przy podziale kwoty uzyskanej ze sprzedaży tej rzeczy lub prawa majątkowego.

§ 2. Jeżeli zabezpieczona wierzytelność jest wyższa niż wartość obciążonego mienia, organ egzekucyjny może wstrzymać realizację środka egzekucyjnego z zajętych rzeczy lub prawa majątkowego do czasu częściowego lub całkowitego wygaśnięcia zabezpieczonych wierzytelności korzystających z pierwszeństwa zaspokojenia przed egzekwowaną należnością.

Art. 70b. § 1. Jeżeli dłużnikowi zajętej wierzytelności jest wiadome, że zajęta wierzytelność lub inne prawo majątkowe zostały obciążone zastawem rejestrowym, wstrzymuje realizację zajęcia do wysokości zabezpieczonej tym zastawem i powiadamia o tym niezwłocznie organ egzekucyjny.

§ 2. Jeżeli należności pieniężnej dochodzonej przez organ egzekucyjny przysługuje wcześniejsza kolejność zaspokojenia niż wierzytelności zabezpieczonej zastawem lub hipoteką, organ egzekucyjny powiadamia o tym dłużnika zajętej wierzytelności, który niezwłocznie podejmuje wstrzymaną realizację zajęcia.”;

54. art. 71a i 71b otrzymują brzmienie:

„Art. 71a. § 1. Organy egzekucyjne są uprawnione do przeprowadzania kontroli realizacji przez dłużnika zajętej wierzytelności zastosowanego środka egzekucyjnego.

§ 2. Z zastrzeżeniem § 8, czynności kontrolnych dokonuje się w siedzibie, miejscu prowadzenia działalności lub miejscu zamieszkania dłużnika zajętej wierzytelności.

§ 3. Jeżeli siedziba lub miejsce zamieszkania dłużnika zajętej wierzytelności znajduje się poza obszarem działania organu egzekucyjnego, do zlecenia przeprowadzenia czynności kontrolnych, o których mowa w  § 2, stosuje się odpowiednio przepisy art.  31.

§ 4. Osoba przeprowadzająca czynności kontrolne u dłużnika zajętej wierzytelności jest obowiązana okazać pisemne upoważnienie organu właściwego do ich dokonania.

§ 5. Udostępnienie dokumentów i informacji niezbędnych do przeprowadzenia kontroli realizacji zastosowanego środka egzekucyjnego nie narusza obowiązku zachowania przez dłużnika zajętej wierzytelności tajemnicy określonej w odrębnych przepisach.

§ 6. Z czynności kontrolnych spisuje się protokół zawierający dane określone w art. 53 § 1 oraz wskazanie osoby odpowiedzialnej za realizację zajęcia. Dłużnik zajętej wierzytelności może zgłosić w formie pisemnej dodatkowe wyjaśnienia lub zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole, w terminie 7 dni od dnia doręczenia jego odpisu.

§ 7. Do żądania wyjaśnień lub zwracania się o  udzielenie informacji do podmiotów innych niż dłużnik zajętej wierzytelności, przepis art. 36 stosuje się odpowiednio.

§ 8. Kontrola realizacji przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową zastosowanego środka egzekucyjnego następuje na podstawie historii operacji dokonywanych na zajętych rachunkach bankowych, przekazanych przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową na żądanie organu egzekucyjnego.

§ 9. Jeżeli w wyniku kontroli stwierdzono, że dłużnik zajętej wierzytelności uchyla się od przekazania w całości lub w części tej wierzytelności organowi egzekucyjnemu, organ, który dokonał zajęcia wierzytelności, wydaje postanowienie, w którym określa wysokość nieprzekazanej kwoty zajęcia. Na postanowienie w sprawie wysokości nieprzekazanej kwoty zajęcia przysługuje zażalenie.

§ 10. Postanowienie, o którym mowa w § 9, wydaje się także bez przeprowadzenia czynności kontrolnych, jeżeli z dokumentów posiadanych przez organ egzekucyjny wynika jednoznacznie, że dłużnik zajętej wierzytelności uchyla się od przekazania temu organowi w całości lub w części zajętej wierzytelności.

Art. 71b. § 1. Jeżeli dłużnik zajętej wierzytelności uchyla się od przekazania zajętej wierzytelności albo części wierzytelności organowi egzekucyjnemu, zajęta wierzytelność albo część wierzytelności może być ściągnięta od dłużnika zajętej wierzytelności w trybie egzekucji administracyjnej. Podstawą wystawienia tytułu wykonawczego jest postanowienie, o którym mowa w art. 71a § 9.

§ 2. W postępowaniu egzekucyjnym w sprawie ściągnięcia od dłużnika zajętej wierzytelności kwoty należności określonej postanowieniem, o którym mowa w art. 71a § 9, przepisy Rozdziału 6 i Działu II stosuje się odpowiednio.”;

55. w dziale II po rozdziale 1 dodaje się rozdział 1a w brzmieniu:

„Rozdział 1a

Egzekucja z pieniędzy

Art. 71c. § 1. Zastosowanie egzekucji z pieniędzy następuje przez ustne wezwanie zobowiązanego do zapłaty egzekwowanej należności pieniężnej wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie, kosztami upomnienia oraz kosztami egzekucyjnymi, z zastrzeżeniem art. 71d.

§ 2. Jednocześnie z wezwaniem do zapłaty organ egzekucyjny doręcza zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony.

§ 3. Jeżeli zobowiązany na wezwanie poborcy skarbowego płaci w całości lub części dochodzoną kwotę należności pieniężnej wraz z  odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie, kosztami upomnienia oraz kosztami egzekucyjnymi, poborca wystawia pokwitowanie odbioru pieniędzy. Za pobraną należność pieniężną organ egzekucyjny ponosi odpowiedzialność wobec wierzycieli.

§ 4. Jeżeli wpłata, o której mowa w § 3, dokonana przez zobowiązanego do rąk poborcy skarbowego dotyczy więcej niż jednej należności pieniężnej, a pokwitowanie zostało wystawione na sumę łączną pobranych pieniędzy, organ egzekucyjny na wniosek zobowiązanego przesyła niezwłocznie zobowiązanemu rozliczenie uzyskanych środków.

§ 5. Rozliczenie, o którym mowa w § 4, organ egzekucyjny przesyła zobowiązanemu również na jego żądanie, jeżeli dotyczy ono wpłat dokonanych do tego organu przez zobowiązanego lub dłużnika zajętej wierzytelności oraz uzyskanych w wyniku innych czynności egzekucyjnych.

§ 6. Zastosowanie egzekucji z pieniędzy jest dokonane z chwilą wystawienia pokwitowania odbioru pieniędzy przez poborcę skarbowego.

Art. 71d. Zastosowanie egzekucji z pieniędzy może nastąpić również przez wezwanie do zapłaty skierowane do zobowiązanego przez organ egzekucyjny w formie pisemnej. Jednocześnie z  przesłaniem wezwania do zapłaty organ egzekucyjny doręcza zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony. W takim przypadku zastosowanie egzekucji z pieniędzy jest dokonane z chwilą doręczenia zobowiązanemu wezwania do zapłaty.

Art. 71e.  W przypadku odebrania pieniędzy w wyniku przeszukania pomieszczeń i schowków, środków transportu oraz odzieży, teczek, waliz i podobnych przedmiotów art. 71c § 3-6 stosuje się odpowiednio.”;

56. po art. 104 dodaje się art. 104a w brzmieniu:

„Art. 104a. § 1. Organ egzekucyjny nie podejmuje czynności egzekucyjnych zmierzających do sprzedaży zajętych ruchomości, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

1. zobowiązany złożył do organu egzekucyjnego pisemne oświadczenie, że będzie w okresach miesięcznych, w terminach wskazanych w oświadczeniu, wpłacał na poczet egzekwowanej należności kwotę stanowiącą co najmniej 10% egzekwowanej należności, a całość egzekwowanej należności zostanie zapłacona w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia oświadczenia;

2. zobowiązany dołączył do oświadczenia, o którym mowa w pkt 1, wykaz składników majątkowych podlegających egzekucji, których jest właścicielem lub współwłaścicielem, wskazując w szcze­gólności rodzaj składnika, jego dane identyfikacyjne, miejsce położenia oraz jego przybliżoną wartość;

3. wartość składników majątkowych zobowiązanego wolnych od obciążeń na rzecz innych wierzycieli przekracza wysokość egzekwowanej należności;

4. zobowiązany dokonuje wpłat zgodnie z  oświadczeniem, o którym mowa w  pkt 1.

§ 2. Przepisu § 1 nie stosuje się w razie powzięcia przez organ egzekucyjny wiedzy o  nieujawnieniu przez zobowiązanego wszystkich składników majątkowych lub braku terminowej wpłaty zgodnie z oświadczeniem, o którym mowa w § 1 pkt 1.

§ 3. Przepis § 1 może być zastosowany jednokrotnie w toku prowadzonego postępowania egzekucyjnego. Zmiana oświadczenia, o  którym mowa w § 1 pkt 1, jest bezskuteczna.”;

57. art. 105d:

1. po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:

„§ 1a. W celu przyjęcia kwoty ceny, o której mowa w § 1, prowadzący licytację ogłasza przerwę w licytacji na okres nie dłuższy, niż 1 godzina.

§ 1b. Przez natychmiastowe uiszczenie, o którym mowa w § 1, należy również rozumieć formę przekazania w postaci bezgotówkowej – zapłata kartą płatniczą, potwierdzone przekazanie z rachunku elektronicznego nabywcy.”;

58. art. 110 otrzymuje brzmienie:

„Art. 110. § 1. Egzekucja z nieruchomości może być stosowana na wniosek wierzyciela, a jeżeli wierzycielem jest obce państwo – na wniosek organu wykonującego, jeżeli zastosowanie środków egzekucyjnych, o których mowa w rozdziałach 1a-6, nie było możliwe lub okazało się nieskuteczne lub małoskuteczne.

§ 2. Egzekucja z nieruchomości może być stosowana również na wniosek zobowiązanego.

§ 3.  O zaistnieniu przesłanek, o których mowa w  § 1, naczelnik urzędu skarbowego informuje wierzyciela niebędącego jednocześnie organem egzekucyjnym lub organ wykonujący, jeżeli egzekucja jest prowadzona w  celu ściągnięcia należności pieniężnych obcego państwa.

§ 4. Brak złożenia przez wierzyciela wniosku o  zastosowanie egzekucji z nieruchomości w terminie 3 miesięcy od daty doręczenia informacji, o której mowa w § 3, wypełnia przesłankę bezskuteczności egzekucji z tej nieruchomości.

§ 5. Egzekucja z nieruchomości może być stosowana tylko w celu wyegzekwowania należności pieniężnych wynikających z ostatecznego orzeczenia, a w przypadku orzeczenia sądu wydanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – zaopatrzonego rów­nież w klauzulę wykonalności, a także należności pieniężnych wynikających z tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 44 ustawy o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa, z zastrzeżeniem § 6.

§ 6. Przepisu § 5 nie stosuje się w przypadku, gdy podstawę wystawienia tytułu wykonawczego stanowi deklaracja, zeznanie, zgłoszenie celne, deklaracja rozliczeniowa albo informacja o opłacie paliwowej, o których mowa w art. 3a.

§ 7. Właściwy organ egzekucyjny przystępuje do egzekucji z nieruchomości w przypadku, o którym mowa w § 1, po uzyskaniu od wierzyciela niebędącego organem tożsamym lub obcym państwem zaliczki na pokrycie wydatków związanych z tą egzekucją.

§ 8.  Wysokość zaliczki organ egzekucyjny określa na podstawie przewidywanych wydatków. Kwota zaliczki należna od jednego wierzyciela nie może być większa niż 5-krotność minimalnego wynagrodzenia za pracę, określonego w odrębnych przepisach obowiązujących w dacie zajęcia nieruchomości.

§ 9.  Organ egzekucyjny wzywa wierzyciela do wpłacenia zaliczki, o której mowa w § 8, w  terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, a po bezskutecznym upływie tego terminu zwraca wniosek o zastosowanie egzekucji z nieruchomości.

§ 10. W uzasadnionych przypadkach organ egzekucyjny może zażądać zaliczki na pokrycie wydatków od każdego wierzyciela określonego w § 7 również w trakcie egzekucji z nieruchomości, uwzględniając kwotę planowanych wydatków oraz wysokość należności egzekwowanych od poszczególnych wierzycieli.

§ 11. Organ egzekucyjny zwraca zaliczkę wierzycielowi przy podziale kwot uzyskanych z  egzekucji do wysokości wyegzekwowanych kwot na pokrycie wydatków egzekucyjnych.”;

59. art. 111k otrzymuje brzmienie:

„Art. 111k. § 1. Jeżeli po trzeciej licytacji żaden z wierzycieli nie przejął nieruchomości na własność, zajęcie nieruchomości ulega uchyleniu. Ponowne zastosowanie egzekucji z tej samej nieruchomości może nastąpić po upływie 12 miesięcy od dnia, w którym postanowienie o uchyleniu zajęcia stało się ostateczne.

§ 2. Uchylenie zajęcia nieruchomości, o którym mowa w § 1, wypełnia przesłankę bezskuteczności egzekucji z tej nieruchomości.

§ 3.  Jeżeli wniosek o ponowne przeprowadzenie egzekucji z nieruchomości złożono przed upływem 3 lat od trzeciej licytacji, organ egzekucyjny dokonuje nowego opisu i oszacowania wartości nieruchomości tylko na wniosek wierzyciela lub zobowiązanego. Zobowiązany może złożyć taki wniosek przed upływem 14 dni od dnia ponownego doręczenia mu wezwania do zapłaty, o  czym należy go uprzedzić przy doręczeniu wezwania.”;

 

60. art. 154:

1. § 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. Zajęcie zabezpieczające należności pieniężnych przekształca się w zajęcie egzekucyjne z dniem wygaśnięcia decyzji, o której mowa w art. 33 § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa lub w art. 61 ust. 3 ustawy z  dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 i Nr 273, poz. 2703), pod warunkiem, że wierzyciel wystawi tytuł wykonawczy nie później niż przed upływem 21 dni od dnia wygaśnięcia decyzji lub od dnia doręczenia upomnienia obejmującego tę należność, jeżeli doręczenie to było wymagane. W dniu przekształcenia się zajęcia powstają skutki związane z zastosowaniem środka egzekucyjnego.”,

2. po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu:

„§ 4a. W przypadku złożenia deklaracji korygujących, w sytuacji wydania decyzji, o której mowa w art. 33 § 4 ustawy – Ordynacja podatkowa, zajęcie zabezpieczające należności pieniężnych przekształca się w zajęcie egzekucyjne z dniem złożenia deklaracji, pod warunkiem, że wierzyciel wystawi tytuł wykonawczy nie później niż przed upływem 21 dni od dnia złożenia tych deklaracji. W dniu przekształcenia się zajęcia powstają skutki związane z zastosowaniem środka egzekucyjnego.”;

61. art. 155a:

1. po § 1 dodaje się § 1a w brzmieniu:

„§ 1a. W przypadku zabezpieczania należności pieniężnych, zarządzenie zabezpieczenia, o którym mowa w § 1, sporządza się według wzoru określonego w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Wzór zarządzenia zabezpieczenia powinien zawierać dane, o których mowa w art. 156, a ponadto umożliwiać elektroniczne przetwarzanie tych danych.”;

62. art. 156 otrzymuje brzmienie:

„Art. 156. Zarządzenie zabezpieczenia zawiera:

1) oznaczenie wierzyciela;

2) wskazanie imienia i nazwiska lub firmy zobowiązanego oraz jego adresu, numeru NIP, a w przypadku jego braku, numeru PESEL albo REGON;

3) treść obowiązku podlegającego zabezpieczeniu, podstawę prawną tego obowiązku, a w przypadku zabezpieczania należności pieniężnej – także określenie jej wysokości;

4) wskazanie podstawy prawnej zabezpieczenia obowiązku;

5) wskazanie okoliczności świadczących o wystąpieniu możliwości utrudnienia bądź udaremnienia egzekucji;

6) datę wydania zarządzenia zabezpieczenia oraz podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego podpisującego, a także odcisk pieczęci urzędowej wierzyciela;

7) klauzulę organu egzekucyjnego o przyjęciu zarządzenia zabezpieczenia do wykonania;

8) pouczenie zobowiązanego o przysługujących mu zarzutach oraz trybie ich wnoszenia.”

63. w art. 157:

1. § 1 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Jeżeli obowiązek, którego dotyczy zarządzenie zabezpieczenia, nie podlega zabezpieczeniu w trybie administracyjnym lub zarządzenie zabezpieczenia nie zawiera treści określonej w art. 156, organ egzekucyjny nie przystępuje do zabezpieczenia, zwracając zarządzenie zabezpieczenia wierzycielowi z pisemną informacją o przyczynie zwrotu.”,

2. po § 1 dodaje się § 1a-1c w brzmieniu:

„§ 1a. Jeżeli organ egzekucyjny, do którego skierowano zarządzenie zabezpieczenia, uzna się za niewłaściwy do wszczęcia postępowania zabezpieczającego, przesyła zarządzenie zabezpieczenia wraz z jego odpisem do organu egzekucyjnego właściwego ze względu na aktualne miejsce zamieszkania lub siedzibę zobowiązanego, z  zastrzeżeniem art. 66za § 4a.

§ 1b. Wierzyciel niebędący organem tożsamym może wystąpić, w terminie 7 dni od daty otrzymania informacji, o której mowa w § 1 lub w § 1a, z żądaniem wydania przez organ egzekucyjny postanowienia w sprawie zwrotu zarządzenia zabezpieczenia.

§ 1c. Na postanowienie w sprawie zwrotu przysługuje zażalenie.”;

64. art. 157a otrzymuje brzmienie:

„Art. 157a. Organ egzekucyjny może w każdym czasie uchylić zabezpieczenie lub zmienić sposób bądź zakres zabezpieczenia. Na postanowienie w sprawie uchylenia zabezpieczenia lub zmiany sposobu bądź zakresu zabezpieczenia służy zażalenie zobowiązanemu i wierzycielowi niebędącemu organem tożsamym.”;

65. art. 166b otrzymuje brzmienie:

Art. 166b. W postępowaniu zabezpieczającym stosuje się odpowiednio przepisy art. 26 § 3 i § 5, art. 31-34, art. 36, art. 38, art. 40, art. 45-54, art. 70c, art. 71 i art. 168d.”;

66. po dziale IVa dodaje się dział IVb w brzmieniu:

„DZIAŁ IVb

Likwidacja ruchomości Skarbu Państwa

Rozdział 1

 

Określenie ruchomości

 

Art. 168f. Przepisy działu II rozdziału 6 dotyczące przechowywania, oszacowania i sprzedaży ruchomości stosuje się do ruchomości:

1) które stały się własnością Skarbu Państwa lub Powiatu na podstawie:

a) prawomocnego orzeczenia przepadku przedmiotów, wydanego w postępowaniu karnym, w postępowaniu w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, w postępowaniu administracyjnym, w postępowaniu cywilnym oraz w postępowaniu w sprawach o wykroczenia,

b) przepisów o rzeczach znalezionych oraz o likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy,

c) darowizny, zrzeczenia się, dziedziczenia ustawowego oraz objęcia w posiadanie rzeczy niczyjej,

d) prawomocnego orzeczenia kary konfiskaty mienia,

e) przepisów o majątkach opuszczonych i poniemieckich,

2) niestanowiących własności Skarbu Państwa, jeżeli podlegają likwidacji na podstawie:

a) przepisów prawa karnego lub celnego,

b) przepisów o rzeczach znalezionych oraz o likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy,

z wyjątkiem:

- rzeczy znalezionych w budynkach publicznych oraz w środkach transportu publicznego,

- przedmiotów stanowiących sprzęt i ekwipunek wojskowy oraz sprzęt i ekwipunek policyjny,

- przedmiotów, których posiadanie wymaga zezwolenia organów administracji publicznej,

- ryb i sprzętu rybackiego, podlegających zatrzymaniu na podstawie przepisów o rybołówstwie morskim,

- mienia wydobytego z morza,

- wykopalisk i znalezisk archeologicznych w rozumieniu przepisów o ochronie dóbr kultury.

Rozdział 2

Określenie organów likwidacyjnych

Art.168g. § 1. Przepisy działu II rozdziału 6 ustawy dotyczące organu egzekucyjnego stosuje się odpowiednio do:

1) dyrektorów izb celnych, wyznaczonych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, w zakresie przechowywania i likwidacji ruchomości, które:

a) zostały przejęte na własność Skarbu Państwa na podstawie rozstrzygnięć wydanych w postępowaniu w sprawach celnych lub w sprawach o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe albo w postępowaniu dotyczącym likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy, a znajdujących się w dyspozycji organów celnych,

b) zostały przejęte na własność Skarbu Państwa w drodze nieodpłatnego przekazania lub zrzeczenia się, w przypadkach przewidzianych w przepisach prawa celnego,

c) znajdują się w dyspozycji organów celnych i podlegają likwidacji na podstawie przepisów o postępowaniu karnym i prawa karnego wykonawczego, prawa karnego skarbowego, prawa celnego, przepisów o rzeczach znalezionych oraz przepisów o likwidacji niepodjętych depozytów i nieodebranych rzeczy,

2) starostów - w zakresie przechowywania rzeczy znalezionych oraz pojazdów, które przeszły na rzecz powiatu lub nie zostały odebrane z prowadzonego parkingu strzeżonego,

3) naczelników urzędów skarbowych - w odniesieniu do przechowywania ruchomości innych niż określone w pkt 1 i 2 oraz likwidacji ruchomości innych niż określone w pkt 1

- zwanych dalej "organem likwidacyjnym".

§ 2. Przepisy działu II rozdziału 6 ustawy dotyczące poborcy skarbowego stosuje się odpowiednio do pracownika urzędu organu likwidacyjnego, upoważnionego do likwidacji ruchomości.

§ 3. O ile dalsze przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, przepisy działu II rozdziału 6 ustawy dotyczące zobowiązanego stosuje się do właściciela ruchomości, która nie przeszła na własność Skarbu Państwa albo Powiatu lub ostatniego właściciela ruchomości przed jej przejęciem na własność Skarbu Państwa albo Powiatu.

Rozdział 3

Szacowanie i sprzedaż ruchomości

Art. 168h. § 1. Do oszacowania wartości ruchomości podlegających sprzedaży stosuje się przepisy art. 99 § 1, 3 i 4 ustawy, z zastrzeżeniem § 2 i § 3.

§ 2. Przepisów, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się do ruchomości, których wartość została oszacowana przez organ likwidacyjny lub biegłego wezwanego przez ten organ przed przejęciem ruchomości na własność Skarbu Państwa lub Powiatu, jeżeli od daty tego oszacowania nie upłynął rok, a z innych okoliczności nie wynika, aby w tym okresie ich wartość mogła ulec zmianie.

§ 3. art. 99 § 1 w części dotyczącej zobowiązanego nie stosuje się.

Art. 168i. § 1. Do przechowywania ruchomości stosuje się odpowiednio przepisy art. 100-103 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.

§ 2. Przepis art. 100 § 1 ustawy, w części dotyczącej pozostawienia ruchomości pod dozorem zobowiązanego lub jego dorosłego domownika albo innej osoby, stosuje się w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

Art. 168j. § 1. Do sprzedaży ruchomości stosuje się przepisy art. 104 i 105 oraz art. 105a § 1-3, 5 i 6, a także art. 105b-108 ustawy oraz przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie art. 109 § 1 i 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

§ 2. Nie stosuje się przepisu art. 107 § 2a ustawy w części dotyczącej wierzyciela i zobowiązanego oraz przepisu art. 107a § 1 ustawy w części dotyczącej wyrażania zgody na przetarg ofert.

§ 3. Do sprzedaży: Straży Granicznej, Policji, Urzędowi Ochrony Państwa, Siłom Zbrojnym Rzeczypospolitej Polskiej, jednostkom organizacyjnym Służby Celnej i Inspekcji Celnej ruchomości będących pojazdami samochodowymi i podlegających likwidacji w przypadkach, o których mowa w art. 168g § 1 pkt 1 lit. a) i b), stosuje się odpowiednio art. 105 § 3 ustawy.

Rozdział 4

Przekazywanie i niszczenie ruchomości

Art. 168k. § 1. Ruchomości stanowiące dobra kultury w rozumieniu przepisów o ochronie dóbr kultury przekazuje się nieodpłatnie państwowym instytucjom kultury.

§ 2. Do wydania opinii, czy ruchomość stanowi dobro kultury, oraz do wskazania państwowej instytucji kultury, której ruchomość może być przekazana, jest właściwy wojewódzki konserwator zabytków, a w przypadku materiałów bibliotecznych - dyrektor Biblioteki Narodowej w Warszawie.

Art. 168l. § 1. Ruchomości nienadające się do obrotu handlowego, a przedstawiające wartość użytkową, mogą być przekazane nieodpłatnie zakładom opieki zdrowotnej, jednostkom organizacyjnym pomocy społecznej, szkołom i placówkom oświatowym, instytucjom kultury, organizacjom charytatywnym, organom administracji publicznej oraz szkołom wyższym, jednostkom badawczo-rozwojowym lub innym jednostkom organizacyjnym prowadzącym badania naukowe lub prace rozwojowe, jeżeli mogą być przez te podmioty wykorzystane przy realizacji ich zadań statutowych, z zastrzeżeniem § 2.

§ 2. Przekazanie ruchomości, które naruszałoby prawo autorskie lub prawo pokrewne albo prawo własności przemysłowej, może dojść do skutku, jeżeli właściciel prawa wyrazi na to zgodę lub gdy podmiot, o którym mowa w § 1, dokona we wskazanym przez organ likwidacyjny terminie, usunięcia z niej znamion naruszonego prawa, o ile jest to możliwe.

§ 3. Ruchomości nadające się do obrotu handlowego inne niż określone w art. 105 § 2 i 4 oraz art. 109 § 1 pkt 2, mogą być w przypadku klęski żywiołowej, w rozumieniu przepisów o stanie klęski żywiołowej, przekazane nieodpłatnie podmiotom, o których mowa w § 1, jeżeli przekazanie tych ruchomości przyczyni się do złagodzenia bezpośrednich skutków takiej klęski.

§ 4. Ruchomości, których dopuszczenie do obrotu handlowego wymaga uzyskania certyfikatu zgodności, mogą być przekazane nieodpłatnie podmiotom wykonującym badania laboratoryjne, jeżeli koszt uzyskania certyfikatu zgodności przekraczałby spodziewane wpływy ze sprzedaży tych ruchomości, a ruchomości mogą być wykorzystane do celów badawczych.

Art. 168ł. § 1. Przepisy art. 168k § 1 oraz art. 168l § 1, 3 i 4 mają zastosowanie wyłącznie do ruchomości, które stanowią własność Skarbu Państwa.

§ 2. Nieodpłatne przekazanie ruchomości, o których mowa w art. 168l § 1, 3 i 4, następuje za zgodą dyrektora właściwej miejscowo izby skarbowej.

§ 3. Zgoda, o której mowa w § 2, może być udzielana każdorazowo albo na przekazywanie ruchomości w określonym czasie lub w zakresie określonych rodzajów ruchomości.

§ 4. Nieodpłatne przekazanie następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, w którym podaje się wartość szacunkową przekazywanych ruchomości, określoną w sposób wskazany w art. 168h.

Art. 168m. § 1. Ruchomości stanowiące własność Skarbu Państwa lub Powiatu, lub niestanowiące własności Skarbu Państwa, do których likwidacji właściwy jest naczelnik urzędu skarbowego, których likwidacja, w sposób określony w art. 168j, 168k lub 168k, nie doszła do skutku lub ze względu na swoją właściwość nie mogą być wprowadzone do użytkowania, podlegają zniszczeniu.

§ 2. Zakwalifikowanie ruchomości do zniszczenia następuje przez komisję powołaną przez organ likwidacyjny.

§ 3. Zniszczenia dokonuje się komisyjnie lub przekazuje do podmiotu mającego stosowne uprawnienia do utylizacji określonych rodzajów ruchomości. W utylizacji przekazanych ruchomości może uczestniczyć przedstawiciel organu likwidacyjnego.

§ 4. Podmiot, któremu przekazano ruchomości do utylizacji, poucza się, o obowiązku

1. poinformowania organu likwidacyjnego o terminie dokonywanego zniszczenia,

2. przekazania do organu likwidacyjnego informacji o terminie i sposobie zniszczenia ruchomości.

§ 5. Z czynności zniszczenia ruchomości przez komisję powołaną przez organ likwidacyjny, sporządza się protokół.

Rozdział 5

Wydatki

 

Art.168n. § 1. Wydatki związane z przechowywaniem lub sprzedażą ruchomości pokrywa się z kwot uzyskanych ze sprzedaży tych ruchomości.

§ 2. Wydatki, o których mowa w § 1, w części przekraczającej kwotę uzyskaną ze sprzedaży, pokrywa się z budżetu państwa.

§ 3. Środki pieniężne z tytułu nadwyżki kwoty uzyskanej ze sprzedaży ruchomości, o której mowa w § 1, nad wydatkami związanymi z jej przechowywaniem lub sprzedażą przechowuje się na rachunku depozytowym organu likwidacyjnego do czasu rozstrzygnięcia sprawy własności ruchomości.

§ 4. Wydatki związane z likwidacją pojazdów, które przeszły na rzecz Powiatu lub znajdowały się na parkingu strzeżonym należącym do Powiatu, reguluje ustawa – Prawo o ruchu drogowym.”

 

67. uchyla się art. 174,

 

68. w całej treści ustawy wyrażenie „jednocześnie organem egzekucyjnym” zastępuje się „organem tożsamym”.

Art. 2. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.3⁾) wprowadza się następujące zmiany:

 

1. art. 54 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„Art. 54. 1. Środki pieniężne znajdujące się na rachunkach oszczędnościowych, rachunkach oszczędnościowo-rozliczeniowych oraz na rachunkach terminowych lokat oszczędnościowych jednej osoby, niezależnie od liczby zawartych umów, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego do wysokości 70% kwoty netto minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę obowiązującym w dniu wszczęcia egzekucji w sposób określony w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w zaokrągleniu do pełnych złotych. Kwota wolna podlega kumulacji do kwoty maksimum w stałych cyklach miesięcznych.”;

 

2. art. 105 ust. 1 pkt 2 ppkt ł otrzymuje brzmienie:

 

„ł) komornika sądowego oraz egzekutora organu egzekucji administracyjnej w zakresie niezbędnym do prawidłowego prowadzenia postępowania egzekucyjnego, postępowania zabezpieczającego oraz wykonywania innych czynności wynikających z jego ustawowych zadań związanych z prowadzoną egzekucją w stosunku do zobowiązanego będącego przedmiotem żądania,”;

 

Art. 3. W ustawie z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2, z późn. zm.⁴⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1. art. 20 otrzymuje brzmienie:

„Art. 20 1. Oszczędności członka kasy złożone w kasie, niezależnie od ilości dowodów na złożone oszczędności, są wolne od zajęcia na podstawie tytułu wykonawczego sądowego i administracyjnego do wysokości 70% kwoty netto minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę obowiązującym w dniu wszczęcia egzekucji w sposób określony w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w zaokrągleniu do pełnych złotych. Kwota wolna podlega kumulacji do kwoty maksimum w stałych cyklach miesięcznych.

2. Środki pieniężne zgromadzone na rachunku oszczędnościowym, rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym oraz na rachunku terminowej lokaty oszczędnościowej prowadzonym dla kilku osób fizycznych są wolne od zajęcia do wysokości określonej w ust. 1, niezależnie od liczby współposiadaczy takiego rachunku.”;

2. po art. 20 dodaje się art. 20a w brzmieniu:

 

„Art. 20a. Kasa ma obowiązek udzielenia komornikowi sądowemu oraz egzekutorowi organu egzekucji administracyjnej informacji w zakresie niezbędnym do prawidłowego prowadzenia postępowania egzekucyjnego, postępowania zabezpieczającego oraz wykonywania innych czynności wynikających z jego ustawowymi zadaniami związanymi z prowadzoną egzekucją w stosunku do zobowiązanego będącego przedmiotem żądania.”;

 

Art. 4. W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.⁵⁾) wprowadza się następujące zmiany:

1. art. 87 ¹:

1. § 1 i § 2 otrzymuje brzmienie:

„§ 1. Przy potrącaniu sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne wolna od potrąceń jest kwota wynagrodzenia za pracę w wysokości:

1) 70% kwoty netto minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę obowiązujących w dniu wszczęcia egzekucji w zaokrągleniu do pełnych złotych,

2) 75 % wynagrodzenia określonego w pkt 1 - przy potrącaniu zaliczek pieniężnych udzielonych pracownikowi,

3) 90 % wynagrodzenia określonego w pkt 1 - przy potrącaniu kar pieniężnych przewidzianych w art. 108.

§ 2. Jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy, kwoty określone w § 1 nie ulegają zmniejszeniu.”,

 

2. po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:

„§ 3. Przepis § 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio do świadczenia pieniężne związane z pracą lub funkcją wykonywaną przez zobowiązanego na podstawie stosunku pracy, powołania, wyboru lub umowie oraz innej podstawie, jeżeli z tego tytułu zobowiązany otrzymuje periodyczne świadczenia pieniężne w stałych odstępach czasu lub wynika to z zawartej umowy o to świadczenie. Kwota wolna podlega kumulacji do kwoty maksymum w stałych cyklach miesięcznych.”;

 

Art. 5. W ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 i Nr 81, poz. 530 z póź. zm.⁶⁾) wprowadza się następujące zmiany:

 

1. Art. 19 ust. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

 

„3) komornika sądowego oraz egzekutora organu egzekucji administracyjnej w zakresie niezbędnym do prawidłowego prowadzenia postępowania egzekucyjnego, postępowania zabezpieczającego oraz wykonywania innych czynności wynikających z jego ustawowymi zadaniami związanymi z prowadzoną egzekucją w stosunku do zobowiązanego będącego przedmiotem żądania,”;

 

Art. 5. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.⁷⁾) wprowadza się następujące zmiany:

 

1. art. 50 ust 9 otrzymuje brzmienie:

 

„9. Dane zgromadzone na kontach, o których mowa w ust. 3, udostępnia się bezpłatnie sądom, prokuratorom, organom kontroli skarbowej, organom podatkowym, ośrodkom pomocy społecznej, powiatowym centrom pomocy rodzinie oraz Komisji Nadzoru Finansowego, w zakresie niezbędnym do realizacji świadczeń rodzinnych wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, a także egzekutorom organu egzekucji administracyjnej w zakresie niezbędnym do prawidłowego prowadzenia postępowania egzekucyjnego, postępowania zabezpieczającego oraz wykonywania innych czynności wynikających z ich ustawowymi zadaniami związanymi z prowadzoną egzekucją w stosunku do zobowiązanego będącego przedmiotem żądania,”;

 

2. Art. 141 ust 1 otrzymuje brzmienie:

„Art. 141. 1. Emerytury i renty są wolne od egzekucji i potrąceń, z zastrzeżeniem ust. 2, w części odpowiadającej 70% kwoty netto minimalnego wynagrodzenia przewidzianego w przepisach o minimalnym wynagrodzeniu za pracę obowiązujących w dniu wszczęcia egzekucji w zaokrągleniu do pełnych złotych.”;

 

 

Art. 6. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.⁸⁾) wprowadza się następujące zmiany w art. 70:

1. § 4 otrzymuje brzmienie:

„§ 4. Bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek doręczenia zobowiązanemu odpisu tytułu wykonawczego. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym doręczono odpis tytułu.”,

2. po § 4 dodaje się § 4a w brzmieniu:

„§ 4a. Na równi z doręczeniem odpisu tytułu wykonawczego zobowiązanemu, uważa się doręczenie tytułu małżonkowi, pod warunkiem, że egzekucja dotyczy majątku zobowiązanego albo majątku wspólnego zobowiązanego i  jego małżonka w zakresie odpowiedzialności, jaką zgodnie z odrębnymi przepisami ponoszą oni z tego majątku, lub jednej z osób lub podmiotów odpowiedzialnych solidarnie.”.

Art. 7. § 1.  Podania, w szczególności żądania – w tym likwidacji ruchomości, wnioski, zarzuty, skargi lub zażalenia, wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na podstawie dotychczasowych przepisów.

§ 2. Tytuły wykonawcze zawierające nadaną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy klauzulę organu egzekucyjnego o skierowaniu ich do egzekucji oraz zarządzenia zabezpieczenia zawierające nadaną przed dniem wejścia w  życie niniejszej ustawy klauzulę organu egzekucyjnego o  przyjęciu ich do wykonania są podstawą do wszczęcia postępowania egzekucyjnego lub zabezpieczającego według przepisów ustawy, o której mowa w  art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 8. Zażalenia na postanowienia dyrektora izby skarbowej, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, dla których organem odwoławczym na podstawie dotychczasowych przepisów był minister właściwy do spraw finansów publicznych, wniesione po dniu wejścia w życie przepisów art. 1 pkt 4 i  pkt 7 lit. a niniejszej ustawy, są rozpatrywane przez dyrektora izby skarbowej w  trybie art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Art. 6. Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 1, 5, 6, 11, 12, 13, 14, pkt 15 lit. a, pkt 23 lit. a, 27 w zakresie art.  32b, pkt 32, 41 lit. a, pkt 23, 43, 44, 46, 47, 51, 60, 64, 65 oraz art. 6 i 8, które wchodzą w  życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Art. 7. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia z dnia 23 kwietnia 2002 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 50, poz. 449).